-Cultuur onder Vuur- Waarom moeten ze waarschuwingen op iedere sigaret zetten?

Dit is het geval in een recent nieuwsartikel over roken. Canada kondigde afgelopen mei aan dat het als eerste land ter wereld zou eisen dat er gezondheidswaarschuwingen op elke afzonderlijke sigaret worden afgedrukt.

Fabrikanten moeten tegen juli 2024 een kleine boodschap op alle kingsize sigaretten drukken. De waarschuwingen, die in het Engels en Frans moeten zijn, zullen zinnen bevatten als "Cigarettes cause cancer (Sigaretten veroorzaken kanker)'' en "Poison in every puff (Vergif in elk trekje)''.

Sommigen zouden de buitensporige waarschuwingen kunnen toeschrijven aan overijverige bureaucraten. De feiten suggereren echter dat de absurde waarschuwingen veel meer vertegenwoordigen.

Het is niet nodig om zulke waarschuwingen op de afzonderlijke sigaretten te drukken. Op elk pakje sigaretten staan ze al in grote letters zodat iedereen ze kan lezen. Dit is al tientallen jaren overheidsbeleid. Iedereen die ze niet in grote letters heeft gelezen, zal de kleine versie op de enkele sigaret zeker niet lezen.

Er moet een reden zijn voor het microbeheer van de gezondheid van burgers door de overheid. Er kan niet worden uitgegaan van oprechte bezorgdheid. Gebaren zoals deze microwaarschuwing zijn typerend voor een socialistische mentaliteit en de bijbehorende materialistische filosofie. Zulke maatregelen passen bij een socialistische overheid die het op zich neemt om in alle behoeften te voorzien en alle risico's te vermijden. Socialisten zijn van mening dat dit leven alles is wat er bestaat en dat alles zo georganiseerd moet worden dat alles wat het persoonlijke plezier in gevaar brengt wordt voorkomen.

De socialistische mentaliteit, zo schrijft de katholieke denker Plinio Corrêa de Oliveira, is in strijd met "het bestaan van waarden die groter zijn dan het leven zelf en waarvoor men bereid zou moeten zijn te sterven." Daarom heeft de socialist "een afkeer van risico en pijn en een aanbidding van veiligheid en de grootste gehechtheid aan het vroege leven".

Dus: elke bedreiging van iemands plezier moet worden voorkomen. De ongetemde hartstochten moeten vrij spel krijgen, tot het punt dat socialisten nooit schadelijke ondeugden of zonden zullen veroordelen, maar eerder waarschuwingen zullen geven zodat de daden als een keuze kunnen worden ingekaderd.

Tot slot ontkennen socialisten de erfzonde en daarmee alle zonde. Zij zien een utopie voor zich waar ongeluk niet kan bestaan en iedereen in gelijke harmonie kan samenleven.

Alle tegenslagen en lijden zijn dus van nature onrechtvaardig. Alles moet in het werk gesteld worden om dit lijden af te schaffen door de toename van het aantal rechten. Niemand kan de schuld krijgen van zijn eigen luiheid of nalatigheid. Onrechtvaardige systemen, structuren en uiteindelijk God zijn de schuldigen.

In de socialistische wereld zonder erfzonde bestaan er geen fouten, maar alleen verkeerde informatie. Daarom moet de overheid in alles ingrijpen door middel van regels om ervoor te zorgen dat er nooit een tragedie gebeurt. Alle ondeugden moeten zonder tegenslagen worden beoefend, wat abortus rechtvaardigt.

Als er toch een ongeluk gebeurt, is dat een kwestie van verkeerde informatie, geen ongeluk dat te maken heeft met de gevallen natuur. Vandaar de behoefte aan labels. Voor zelfs de meest onwaarschijnlijke kans op een ramp moet worden gewaarschuwd. Het niet voorzien van gevaar leidt tot rechtszaken met schikkingen van miljoenen dollars.

Dit perspectief past in de klassenstrijdfilosofie van Marx omdat de onderdrukte klasse gelijk wordt gesteld met al diegenen die ongeluk of tegenslag te verduren krijgen. De onderdrukkende klasse bestaat uit de rijkere burgers die ongeluk veroorzaken door het bezitten van die rijkdom en het ogenschijnlijk minder hebben van ongeluk. De overheid doet er alles aan om ongelijkheid en de gevolgen van de erfzonde te onderdrukken, zelfs als ze zich met persoonlijke levens bemoeit door buitensporige regelgeving.

Het radicale karakter van deze manie voor materialistische zekerheid is zodanig dat het zich uitstrekt tot elke afzonderlijke sigaret. Het waarschuwingslabel dient als bewijs dat er een weloverwogen keuze is gemaakt. De overheid heeft alles gedaan wat ze kan om een ramp af te wenden. Sigarettenfabrikanten kunnen later worden aangeklaagd voor het veroorzaken van verslavingen. Een ongelukkig slachtoffer treft geen blaam.

De socialistische droom is dat iedereen op een dag in totale gelijkheid en vrijheid zal leven, zonder tegenslag of gevolgen van zonde. Het leven - als het enige dat telt - zal moeiteloos en zonder risico zijn.

Voorlopig moet elke ervaring gedomineerd worden door kleine labels en waarschuwingen met de boodschap dat het leven ontdaan moet worden van elke verheven gedachte of nobel verlangen. Alles moet gereduceerd worden tot gereguleerde genoegens en flauwe middelmatigheid - zelfs bij het roken van een individuele sigaret.