Column Frits Bosch: 'Inclusiemarathon' van Kauthar Bouchallikht is een héél fout boek

Managementboek jury heeft gesproken: Inclusiemarathon is hét winnende managementboek 2022. Het boek draait om: het is heel slecht gesteld met inclusie in het Nederlandse bedrijfsleven, er is zóveel discriminatie op de werkvloeren en er moet méér inclusie plaatsen. Gefeliciteerd met deze trofee? Nou, nee.

De schrijfster is Kauthar Bouchallikht. Zij is de dochter van de oprichter van de Europese tak van de Moslimbroederschap. Kauthar was vice voorzitter van FEMYSO, de jongerentak van de Moslimbroederschap, door de Moslimbroederschap bevestigd. Zij heeft meegelopen in een antisemitische optocht. Kauthar zit in de Kamer voor Groenlinks. Daar is heel wat over te doen geweest want de Moslimbroederschap is een foute club, joden, homo’s, atheisten, afvallige moslims moeten dood. De ideologie van de Moslimbroederschap: “Allah is ons doel. De profeet is onze leider. De Koran is onze wet. De Jihad is onze methode. Sterven voor Allah is onze hoogste hoop.” Het logo van de Moslimbroederschap is de gesloten Koran met twee zwaarden eronder. Sharia móet. Over inclusie gesproken…En deze dame, Moslimbroederschap moslima, beklaagt zich over discriminatie op de Nederlandse werkvloeren. Ze heeft nooit afstand genomen van haar verleden, wel ontkend.

Kauthar zou een levenswerk hebben aan inclusie van moslims in de Nederlandse samenleving. Inclusie is bij moslims ver te zoeken. Mannen zitten afgezonderd in het thee huis. Vrouwen zitten thuis. Je komt ze nooit tegen op culturele events, theaters, terrassen. Mogen geen handen schudden van mannen. Moslima’s zitten niet naast een man in de bus of op de bank. Ze willen dat niet en ze mogen dat niet van hun mannen. Alles draait om de familie eer. Vrouwen zitten achterin de moskee, achter de mannen. Vrouwen mogen geen normaal badpak aan of moeten gekleed of in bourkina te water. Mannen zijn dominant in de islamitische wereld, ze bepalen alles, niet goedschiks, dan kwaadschiks. Veel huiselijk geweld. Lala Gül heeft in “Ik wil leven” ons een blik achter de voordeur gegund, onthutsend. Gül wordt bedreigd en voelt zich gedwongen Nederland te verlaten. Over inclusie gesproken…

Worden allochtonen op naam relatief geweerd op de Nederlandse werkvloeren? Ja, helaas weldegelijk. Daar zit een stuk reputatieschade bij, de criminaliteitscijfers. Maar ook: Soort zoekt soort. Onderzoek toont dat dit er van jongsafaan inzit. Men zoekt het eigene. Men zoekt vertrouwen. Dat is menselijk. Is dat discriminatie? Niet echt. Is er dat te betreuren? Ja, dat wel, want potentie blijft dan onbenut. Inclusie via dwang werkt niet. Diversityofficers die de arbeidsmarkt afspeuren noem ik discriminatie officers. Ze speuren de arbeidsmarkt af naar LHBGT, eigenschappen waar een mens niets aan kan doen. Ze discrimineren daarmee anderen, vooral mannen omdat vooral vrouwen hogerop móeten. Integratie is een langdurige proces van educatie, bewustwording en begeleiding. Positieve discriminatie is uit den boze. Maakt ongelooflijke brokken. Zijn er voorbeelden van moslims die wel goed terecht komen? Ja, gelukkig volop, maar niet door gestuurd inclusie streven. Laat los het integratiestreven, frustreer allen er niet mee. Het moet vanzelf gaan en zo niet, dan is het zoals het is.

Hoe komt het dat Kauthar bij Groenlinks is neergestreken? Groenlinks denkt (net als D66) in groepen, LHBGT. Moslims denken ook in groepen: joden, homo’s, atheisten, afvalligen, christenhonden (verbrand hun kerken, zie Midden Oosten). In groepsdenken vinden ze elkaar. De Verlichting vinden ze heel vreselijk, want die filosofie heeft ons geleerd om in welzijn van het individu te denken. Groenlinks en D66 draaien de historie terug. Terug naar de Middeleeuwen. Triest.

Achter die vrolijke lach en hoofddoek van Kauthar gaat een fanatiekeling schuil. Ze is een duikboot, maar wel eentje die lek is.

Inclusiemarathon, een héél fout boek. Managementboek moet zich schamen.

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.