Zwarte James Bond is prima, maar hij moet wel seksistisch blijven

Vlak na kerst werd ik opeens gecontacteerd door de BBC. Of ik op de radio wilde komen om mijn licht te laten schijnen over de mogelijkheid dat er misschien een zwarte James Bond zou komen. De Britse acteur Idris Elba wordt namelijk mogelijk de nieuwe James Bond als Daniel Craig ermee stopt en daar is enige ophef over. Hoewel het mij erg leuk leek om op de radio te komen was ik verschrikkelijk verkouden (en doodzenuwachtig) en heb daarom de boot maar afgehouden. Wel heb tegen de dame van de BBC gezegd ik er totaal geen moeite mee had, mits Bond Brits en seksistisch bleef. Het allerergste wat we namelijk kunnen krijgen is een feminismevriendelijke, politiekcorrecte Bond.

James Bond was mijn grootste jeugdheld. Ik had er een heleboel: Kwik, Kwek en Kwak en brokkenpiloot Turbo McKwek van DuckTales, Asterix en Obelix en Julius Caesar, Kuifje, Lambik, Anton Gleuf van de Ko de Boswachtershow, de voetballers Ruud Gullit, Frank Rijkaard en Marco van Basten, zanger Freddy Mercury van Queen, Ray en Anita van 2Unlimited, Michael Jackson en last but not least Bill Clinton die in 1992 president werd.

Als je naar dit rijtje kijkt zie je dat het vooral om tekenfilm- en stripfiguren en sport- en pophelden gaat. Er zitten maar twee politici tussen, waarvan ik er een (Julius Caesar) eigenlijk alleen kende uit Asterix. Het tweede opvallende is dat ik zwarte en witte helden had. Ruud Gullit, Frank Rijkaard en Ray waren zwart, en ook Michael Jackson ging daar een tijdlang nog voor door. Racisme was en is mij totaal vreemd, ook al proberen de Quinsy Gario’s in deze wereld dat ‘ons’ aan te praten. Het was en is totaal geen issue. Ten slotte zit er in dit rijtje jeugdhelden maar een vrouw, Anita Doth van 2Unlimitied. Zij was misschien wel de eerste onbereikbare vrouw waarop ik verliefd werd. Daarna zouden tientallen andere vrouwen mijn fantasierijke puberbrein betoveren. Ik zal u de hele waslijst besparen, maar bovenop lagen Katja Schuurman (Jessica van Ademnood), Katie Holmes (van Dawson’s Creek) en Kylie Minogue. Het is vloeken in de linkse kerk van Asha ten Broeke en Linda Duits, maar jongens kunnen zich gewoon niet identificeren met vrouwen. Die willen ze niet zijn, die willen ze.

James Bond is misschien wel de ultieme belichaming van een held. Hij rijdt in de snelste auto’s met de coolste technische snufjes, redt de wereld van boeven, is altijd witty en stijlvol en weet daarom de mooiste vrouwen te verleiden. Een James Bond zonder snelle auto’s, zonder technische snufjes, zonder humor, zonder stijl of zonder mooie vrouwen die uiteindelijk in zijn bed belanden is geen echte Bond. Quantum of Solace is daarom de slechtste Bond-film ooit, omdat Bond-girl Camille Montes (gespeeld door Olga Kurylenko) droog in de woestijn wordt achtergelaten.

Voor mij, en ik vermoed ook voor de vele andere James Bond-fans, is een zwarte Bond dus helemaal geen probleem. Toevallig zijn de zes acteurs die Bond hebben gespeeld – Sean Connery, George Lazenby, Roger Moore, Timothy Dalton, Pierce Brosnan en Daniel Craig – blank, maar dat betekent uiteraard niet dat Bond in de lengte van dagen door een blanke acteur gespeeld hoeft te worden. Het gaat erom dat Bond Brits is en de vrouwen in zijn bed krijgt. En je hoeft maar eens in Londen geweest te zijn om te weten dat Britten allerlei verschillende etnische achtergronden kunnen hebben. Een Franse of Duitse Bond dat kan niet, maar een zwarte (of Aziatische of islamitische) Bond die op en top Brits is, dus met humor en stijl, is gewoon een authentieke Bond. De in Londen geboren en getogen Idris Elba, die als acteur naam heeft gemaakt in de serie The Wire als drugshandelaar Russell ‘Stringer’ Bell en in de serie Luther als detective John Luther, voldoet aan deze eisen. Grappiger dan George Lazenby, Timothy Dalton en Daniel Craig is trouwens ook niet heel moeilijk. Die drie Bonds vielen in dat opzicht nogal tegen, hoewel ik vind dat Dalton toch wordt onderschat en Craig op zijn manier ook een hele geloofwaardige Bond is. Idris Elba kan, mits hij het leuk, cool en authentiek doet, een hele goede nieuwe James Bond worden.

Mochten feministen toch nog een keer een vrouwelijke Bond willen dan kunnen ze altijd hun eigen serie Jane Bond maken. Wat Austin Powers kan dat kunnen de feministen namelijk ook. Dit wordt trouwens wel een hele saai Bond vermoed ik, een spionne die strijdt voor gender awareness, de dialoog prefereert boven geweld en blanke mannen als het ultieme kwaad ziet. De grote vraag is, moeten blanke mannen seksueel vernederd worden, heeft Jane Bond een relatie met een gevluchte Arabische schrijver (die haar tot bloedens toe slaat, want dat vindt ze lekker en daarmee kan ze boete doen voor de Westerse steun aan Israël, de Amerikaanse invasie in Irak van 2003 en de drone-aanvallen op onbegrepen jihadi’s) of kiest toch maar voor de veilige weg van de lesbische liefde?

Als Asha ten Broeke en Linda Duits er samen niet uitkomen wil ik ze anders wel helpen met het scenario. Risico is dan wel dat deze spionne op Fiona Volpe (Luciana Paluzzi) uit Thunderball of Fatima Blush (Barbara Carrera) uit Never Say Never Again lijkt, zo’n feminist waar ik stiekem wel eens over droom. Van Xenia Onatopp (ons aller Famke Janssen) ben ik trouwens ook wel gecharmeerd.

Hier een filmpje om u een beetje warm te maken voor Idris Elba.