Zussen reizen door heel Amerika op zoek naar beenmerg-helden

Zusjes Sam en Alex Kimura zijn bezig met een rondreis van een jaar door Amerika. Gezien hun leeftijd zou je denken dat het een mooie actie is na het afronden van een universitaire opleiding - nog even van het leven genieten voor je volop aan de slag moet - maar dat is niet het geval. Het doel is namelijk om Sam te helpen.

Vijf jaar geleden was Sam een gezonde, actieve scholiere en atlete aan de middelbare school. Ze hield van het leven en had heel veel vrienden. Van de ene op de andere dag veranderde dat. Ze leed namelijk opeens aan aplastische anemie, een niet veel voorkomende bloedziekte waarbij het beenmerg niet genoeg bloedcellen aanmaakt voor het lichaam. De enige manier om dit probleem definitief op te lossen? Een beenmergtransplantatie.

Sam:

En dus besloten zij en haar oudere zus Alex om daar iets aan te doen: ze gingen op zoek naar een mogelijke donor.

Het eerste mogelijke doelwit was Alex zelf. Artsen onderzochten haar maar concludeerden dat zij niet in staat is om haar zusje te helpen, de twee zijn geen match. En dus moesten ze op zoek naar een ander.

Sam werd op een lijst gezet van patiënten die een beenmergtransplantatie nodig hadden, maar jarenlang gebeurde er niets. Er zijn namelijk niet al te veel mensen die zichzelf (vrijwillig) opgeven om beenmerg-donateur te zijn.

Daarom besloot het duo om iets unieks te doen in de hoop dat Sam op deze manier een goede donateur zou vinden: ze kochten een busje en besloten heel Amerika rond te reizen om een donor te zoeken. Er wonen meer dan 300 miljoen mensen in Amerika; als ze die allemaal (of zelfs maar voor een deel) bereiken is de kans natuurlijk groot dat Sam uiteindelijk alsnog geholpen kan worden.

Sinds ze begonnen met hun avontuur zijn de twee uitgegroeid tot een ware cause celebre. Ze worden overal welkom geheten en gebruiken media-aandacht en de aandacht van organisaties en universiteiten om mensen aan te moedigen om zich op te geven als beenmerg-donateur. Om dat doel te bereiken gaan ze naar scholen, universiteiten, clubs, en zelfs naar café's; ze spreken overal waar ze welkom zijn.

Hun doel is om uiteindelijk 50.000 mensen te vinden die bereid zijn om DNA af te staan en op de lijst van donateurs te komen.

Het slechte nieuws? Hoewel ze 33 donateur-matches hebben gevonden waarmee het leven van vijf mensen mogelijk gered kan worden hebben ze nog steeds geen geschikte kandidaat gevonden om Sam te helpen. Dit komt voor een deel doordat het gewoon lastig is om een geschikt persoon te vinden, maar ook doordat veel mensen denken dat een beenmergtransplantatie bijzonder zwaar en moeilijk is; niet alleen voor de patiënt, maar ook voor de donateur.

Daarom gebruiken Sam en Alex hun bijeenkomsten om mensen te informeren over het proces. Zij leggen uit dat de meest gebruikte manier vrij simpel is: er wordt bloed afgenomen dat vervolgens door een machine wordt gehaald om stamcellen te scheiden. Het proces om de stamcellen te scheiden duurt weliswaar enkele uren, maar voor de donateur zelf lijkt het proces verdacht veel op het doneren van bloed; iets waar de meeste mensen geen enkele moeite mee hebben.

Voor Sam is het leven in hun bus bijzonder zwaar. Ze neemt naar liefst 30 pillen per dag om enigszins te kunnen functioneren, maar is altijd ziek, zwak, misselijk en moe. Toch zetten zij en haar zus Alex door. Die laatste legt uit:

"Ik heb moeite om 's avonds in slaap te vallen omdat ik weet dat we een donateur voor haar moeten vinden... maar het geeft me 's morgens de energie om op te staan en weer aan de slag te gaan."

Het moge dan zwaar zijn, maar hun acties hebben wél effect. Op dit moment hebben ze al 8.000 mensen bereid gevonden om DNA-monsters af te staan. Ze hebben er dus nog 42.000 nodig om hun doel van 50.000 te bereiken... waarmee ze er vrij zeker van zijn dat er in ieder geval één persoon bij zit die een goede match blijkt te zijn voor Sam.

En dus stappen ze weer in hun busje en gaan ze door met hun rondreis door Amerika.