Vanuit wiens perspectief je er ook naar kijkt, Europa heeft nog nooit een periode meegemaakt waarin de islamisering zó snel ging. De verovering van de Balkan door de Turken, het innemen van het Iberisch Schiereiland door de Moren: het zijn allebei voorbeelden van gebeurtenissen die aanzienlijke delen van Europa aan de islam en haar aanhangers onderwierpen. Hoewel je daar als inwoner van die gebieden natuurlijk niet vrolijk van werd, had men - volgens het recht dat toen gold uiteraard - in principe recht daartoe: de gebieden waren veroverd, dus was het aan de veroveraars om te bepalen of ze de lokale bevolking overlieten aan hun eigen gebruiken of dat er tot bekering overgegaan zou worden.
Hoe anders is dat nu wel niet. Wij zijn - althans nog niet - veroverd, maar zijn juist zo gul om mensen uit andere streken hier te laten wonen en zo dom om niet te eisen dat ze integreren. Wij hebben als Europeanen geen enkele verplichting om ons te gaan zitten aanpassen aan de gebruiken van nieuwkomers, maar doen dit toch: in tegenstelling tot eeuwen geleden gebeurt dit geheel vrijwillig - althans, vele elementen in onze maatschappij dragen eraan bij. Zelfislamisering noemen we dat ook wel.
Dat heeft inmiddels enorme proporties aangenomen, want hoewel slechts 6% van de Nederlanders moslim is, pakken scholen, politici, supermarkten en vele anderen groots uit om de Mohammedanen op elk mogelijke manier in de watten te leggen: het is een kwestie van tijd tot zaken als het Suikerfeest tot officiële feestdag verklaard worden. Vergelijk dat maar eens met joodse gebruiken: hoewel Nederland tot de jaren '40 een aanzienlijke joodse bevolking had en onze cultuur veel joodse elementen kent, hebben we nooit joodse feestdagen aangenomen. Waarom moeten we dat met de islam dan wel doen?
Dat is echter mijn visie - en ongetwijfeld die van vele andere Nederlanders - maar het is altijd goed om met een andere bril te kijken. En welke bril is nou geschikter dan die van Darrya Safai, die jaren geleden het streng-islamitische
Iran ontvluchtte en dus als geen ander weet hoe een geïslamiseerde samenleving eruitziet.
Je zou verwachten dat het voor de mensenrechtenactiviste hier de hemel op aarde moet zijn, maar de werkelijkheid is heel anders. Ze woont in België en
ziet daar met lede ogen aan hoe Europa langzaam maar zeker meer en meer elementen uit de islam omarmt:
Darrya Safai heeft samen met haar man verschillende tandartspraktijken in België. Ze maakt zich zorgen, omdat ze in haar praktijk ziet dat bepaalde tekenen van islamisme en onderdrukking van vrouwen steeds meer toenemen. Dat is volgens haar vooral te zien in de kleding die mensen dragen. "Je ziet dat aan de kledingcode", vertelt Safai. "Je ziet dat die de gelijkheid tussen man en vrouw niet erkent."
Haar advies is om eindelijk eens de handen ineen te slaan, het gevaar te erkennen er daartegen op te treden:
Safai ontvluchtte Iran omdat daar de vrijheden van de inwoners steeds meer werden ingeperkt. Nu ze in België woont, vindt ze dat Europa zich moet verdedigen. "Vrijheid is niet vanzelfsprekend. Als we die niet bewust bewaken, kan het zomaar verloren gaan. Ik vind het jammer dat alleen bepaalde groepen in de politieke partijen nu die vrijheden lijken te willen bewaken, want de manier waarop dat gebeurt is niet verbindend. We moeten allemaal die vrijheden bewaken."
Dat lijkt me duidelijke taal, en we moeten niet vergeten dat zij weet waarover ze spreekt. Onze linkse politici blijven echter stug volhouden dat het allemaal 'wel meevalt' met die invloeden: ik ben benieuwd hoe ze daarop terugkijken zodra ze niet meer als mediastunt vrolijk mee willen doen aan de Ramadan, maar dit gewoon moeten doen.
