Is het dan wel verstandig om je eigen (belasting)plan al te nuanceren terwijl de inkt waarmee het geschreven is nog nat is?
Haalt het kabinet eind mei?, zo kopte De Volkskrant vanochtend. De centrum-linkse krant hoopt dat de getrapte verkiezingen voor de Eerste Kamer zo uitpakken dat de gedoogcoalitie maar 36 zetels pakt en de SGP maar één. En dan, en dan..."en dan is het afgelopen", aldus De Volkskrant. Een erg waarschijnlijk scenario is het niet, en na gisteren zelfs nog minder. Dat de gedoogcoalitie de steun van de SGP nodig heeft om in de Eerste Kamer een meerderheid te behalen is echter wel aannemelijk.
Om die reden, om de SGP te vriend te houden, zijn de veel bekritiseerde bezuinigingen op passend onderwijs en de langstudeerdersboete van Halbe Zijlstra (VVD) al uitgesteld. Is het erg onwaarschijnlijk dat het kabinet bewust wat scherp ingezet heeft - directe ingang van de langstudeerdersboete, ook voor studenten die nu al vertraging hebben, bijvoorbeeld - om zo wat ruimte te hebben om toe te kunnen geven aan de eisen van andere partijen?
Als dat de gedachte achter de deze week gepresenteerde 'fiscale agenda' is, dan is het niet erg sterk uitgewerkt. De belastingplannen spreken weliswaar aan - de belastingdruk wordt verlegd van arbeid naar consumptie, het mes gaat in aftrekposten en vrijstellingen in de inkomstenbelasting zodat het tarief verlaagd kan worden, het aantal rijksbelastingen wordt teruggebracht en de winstbelasting voor bedrijven wordt verlaagd - , maar de inkt waarmee de plannen geschreven zijn was nog niet opgedroogd, of Weekers (VVD, staatssecretaris van Financiën) begon zijn eigen plannen al te nuanceren. Zo zou de btw-verhoging niet voor levensmiddelen kunnen gelden.
Verhagen (CDA, minister Economische Zaken) heeft het belastingplan inmiddels zelfs gedegradeerd tot een 'verkenning'. Terwijl het kabinet de rug recht hield toen het met een golf van protest over de onderwijsbezuinigingen werd geconfronteerd (om op het eind een klein beetje toe te geven), wordt nu wel erg opzichtig zwakte getoond. Iets meer standvastigheid was verstandiger geweest, toegeven aan de kritiek kan altijd nog: laat de criticasters maar wat extra tegenspartelen, dan zijn ze extra blij als uiteindelijk toch (weliswaar slechts een klein beetje) wordt toegegeven.