- Home
- Zelfs Fransen geven hoop op Europees leger op
Zelfs Fransen geven hoop op Europees leger op
Pogingen om tot een Europese krijgsmacht, laat staan een Europees Unieleger te komen, hebben vooralsnog weinig uitgericht. Nu zelfs de Fransen de hoop laten varen, zijn we wellicht voorgoed verlost van dit gruwel.
In het meest recente witboek (PDF) van het Franse ministerie van Defensie wordt nog netjes verwezen naar het streven om tot een "efficiënte Europese defensie" te komen, maar voor het eerst geeft het land toe dat het daarin "pragmatischer" te werk moet gaan. Minder idealisme, dus, en vooral kijken in welke opzichten Europese landen inderdaad efficiënt kunnen samenwerken. Daarbij zou de Europese federaliseringsdrang geen rol moeten spelen.
De Fransen zien ook minder noodzaak tot verdere militaire samenwerking binnen de Europese Unie, aangezien zij in 2005 weer toetraden tot de geïntegreerde militaire commandostructuur van de NAVO.
Charles de Gaulle onttrok Frankrijk in de jaren zestig als president van de centrale commandostructuur, zette andere NAVO-troepen het land uit en verzocht de Amerikanen dwingen hun kernwapens uit zijn land terug te trekken. De Gaulle wilde voor Europa een middenpositie innemen, tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, maar hij was vooral gekrenkt door de nauwe samenwerking tussen de Amerikanen en de Britten. Hij eiste dat de twee Engelstalige mogendheden Frankrijk als derde macht erkenden. Die erkenning bleef decennialang uit. Nu lijkt het eindelijk van de komen.
Ondanks bezuinigingen en reducties -- de defensieuitgaven worden met iets meer dan 31 miljard euro bevroren en er moeten de komende jaren nog eens 24.000 banen verdwijnen, bovenop de 54.000 militairen die in 2008 de laan werden uitgestuurd -- blijft Frankrijk volgens European Geostrategy (PDF) verreweg de "tweede meest capabele militaire mogendheid in Europa," na het Verenigd Koninkrijk. Verder beschrijft het Frankrijk als "onmisbaar" binnen de context van de Europese veiligheidspolitiek.
It is perhaps the only country that can help bridge the gap between the two isolationist trends that assail Europe, namely Britain's political distancing from the European Union and the mood of strategic isolationism prevailing in most European countries -- and perhaps most notably Germany -- which unless halted and reversed, threatens to make Europe (geo)strategically irrelevant.
Vrij vertaald:
Het is misschien het enige land dat de kloof kan dichten tussen de twee isolationistische stromingen in Europa, namelijk de politieke afstand die de Britten van de Europese Unie wensen en het overheersende strategische isolationisme in de meeste Europese landen -- vooral Duitsland -- dat Europa (geo)strategisch irrelevant dreigt de maken tenzij het een halt wordt toegeroepen.
Het Franse leger ziet in de toekomst vooral een rol voor zichzelf weggelegd in het Atlantische en Middellandse Zeegebied, van Franssprekend Afrika tot aan het Midden-Oosten. De afgelopen jaren greep het alleen al in Libië, Ivoorkust en Mali in, hoewel het in het eerste geval alsnog de steun van de Amerikanen nodig had om werkelijk een verschil te kunnen maken.
Ironisch genoeg is het met het Perfide Albion dat de Fransen de laatste tijd optrekken, terwijl de Amerikanen zich meer richten op het Stille Oceaangebied waar zij de opkomst van China als supermacht proberen te stuitten.
De Britten en de Fransen, die goed zijn voor de helft van de Europese defensieuitgaven binnen de NAVO, willen een eigen carrier strike group oprichten -- een kleine vloot bestaande uit verschillende typen oorlogsschepen, waaronder een vliegdekschip -- alsmede een gezamenlijke expeditiemacht die elk moment klaarstaat om waar dan ook ter wereld in te grijpen. De entente cordiale lijkt daarmee nieuw leven te zijn ingeblazen. De Europese droom van De Gaulle, daarentegen, ligt in duigen.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
