Zelfkennis is een groot goed, en president Poetin bezit daar verdomd weinig van

Als het als satire bedoeld was, had het best nog geestig kunnen zijn. Maar dit nieuwe beleidsdocument waarin het Kremlin op oudjaarsavond diens hernieuwde blik op buitenlandse zaken onthulde is niet grappig bedoeld. Het is hele trieste en bittere ernst:

De burgeroorlogen in Oekraïne en Syrië kan je op veel manieren interpreteren, maar 'conflictsoplossing' is niet echt een woord om dit te beschrijven. Het ontketenen van territoriaal dispuut en zelfs grondgebied annexeren is niet het oplossen van conflicten, maar juist het veroorzaken ervan. Clandestiene militaire operaties, dagelijkse anti-Oekraïnse propaganda op de televisie en als klap op de vuurpijl natuurlijk de Russische aanslag op de MH17. Het helpt allemaal geen zier om het conflict op te lossen, natuurlijk. Integendeel: het maakt de situatie alleen maar schrijnender.

In Syrië is Rusland evenmin geïnteresseerd in vrede, bloemetjes en bijtjes. Het enige wat Rusland wil is de positie van president Assad verstevigen, omdat een veilige route naar de Middellandse Zee goed is voor de Russische handel. Een corridor van het noorden van het land, naar het westen. Da's het enige wat Moskou wil. Of er elders in Syrië wordt gevochten kan Poetin niets schelen. Dat Assad nauwelijks een haar beter is dan ISIS en zijn eigen burgerbevolking terroriseert, platbombardeert, gevangenzet, martelt, vergast en verkracht.. dat maakt "vredesduif Rusland" geen zier uit. Voor effectieve conflictsoplossing in Syrië werk je toe naar een land zonder ISIS, maar ook zonder Assad. Met Assad aan de macht houden werk je niet toe aan een oplossing, maar juist een verergering van het probleem.

Maar los van het feit dat de zogenaamde Russische rol in conflictsoplossing die naam helemaal niet mag dragen, is er helemaal niet zoiets als een kosmische waarheid dat Rusland die rol nu eenmaal heeft en gewoon dient op te eisen. Want laten we wel wezen: uiteindelijk is Rusland een relatief arm land met een grote mond. De economie zit in het slop, en de populariteit van het dictatoriale regime is langzaam aan het afkalven. Rusland kan zich niet eindeloos permitteren militair actief te zijn in zowel Oekraïne als Syrië, en zal vroeg of laat de teugels in beide gebieden moeten laten vieren.

De Russische rol in het oplossen van conflicten? Die zal dus bijzonder rap blijken uitgespeeld, in weerwil van alle Russische bravoure. Poetins visiedocument is in de woorden van zijn aartsvijand Amerika een zogenaamde DOA. Oftewel: dead on arrival.