Op die ene dag bijna twee decennis geleden droeg zij het bruidsboeket, en hij droeg de ring. Maar vandaag dragen ze elkáár naar het altaar.
Een paar weken geleden zijn Adrian en Brooke Franklin getrouwd. Een heuglijke dag uiteraard, maar ook een hele bijzondere. De twee zijn namelijk al eens eerder samen eregasten geweest op een bruiloft. Niet als aanstaande echtgenoten, welteverstaan, maar ze waren toen bruidsmeisje en ringdrager:
Brooke was vanaf het allereerst moment als een blok gevallen voor Adrian, maar dat was toen nog niet wederzijds;
"Ik was vanaf het begin al verliefd op hem. Maar hij kon me niet uitstaan. Hij zei dat ik op zijn zenuwen werkte. Ik probeerde met hem te spelen op school en in de kerk, maar hij wilde niets met me te maken hebben."
Maar toen de twee eenmaal op de middelbare school zaten, sloeg de vonk toch echt over. Adrian:
"We tekenden met onze vingers op de rug van de ander, en die moest dan raden wat er geschreven werd. Ik scheef: 'wil je mijn vriendin worden' en ze raadde het, maar gaf geen antwoord op de vraag.
Ik zei: 'Nou Brooke, ga je nog iets zeggen?' en zij zei: 'Ha, maar je schreef geen vraagteken.'"
Dat heeft Brooke geweten ook. Toen Adrian haar ten huwelijk vroeg, maakte hij een bord waarop stond 'Wil je met me trouwen'. Het vraagteken had hij eraf geknipt en gaf hij haar er later alsnog bij.
Gelukkig gaf ze dit keer wel een antwoord, en konden op 19 september de twee eindelijk elkaars man en vrouw worden. Ze trouwden in dezelfde kerk waar ze 14 jaar geleden zij aan zij stonden als de trotse ringdrager en het prachtige bloemenmeisje:
Er zijn zoveel mensen die het verhaal zo enorm prachtig vinden, dat nieuwsstations zelfs speciale aandacht besteedden aan de bijzondere bruiloft van Adrian en Brooke.
[video width="640" height="360" mp4="http://www.dagelijksestandaard.nl/wp-content/uploads/2015/10/Flower-Girl-and-Ringbearer-Tie-the-Knot-17-Years-Later.mp4"][/video]
.
Het komt niet vaak voor dat mensen ook daadwerkelijk trouwen met hun jeugdliefde. Maar soms - zoals hierboven beschreven of zoals hier uiteengezet - gebeurt het onmogelijke tóch en blijkt een gezamenlijke kindertijd een voorbode voor een levenslange liefde.