Wordt Helle Thorning-Schmidt de opvolger van Van Rompuy?

Helle wie? Hoor ik u vragen. Inderdaad is deze Deense premier een relatieve onbekende. En van een onbeduidend land, dat bovendien de euro niet voert. En ze is vrouw. Naar Brusselse maatstaven dus een uitstekende kandidate. Maar er zijn, vanuit Brussels perspectief, nog veel meer goede redenen waarom deze Deense in aanmerking komt voor de post. Want wie is deze Helle eigenlijk?

De sociaaldemocrate (1966) is sinds september 2011 premier van Denemarken, de eerste vrouwelijke premier van dat land. Ondanks het feit dat haar socialistische partij een zetel verloor bij die verkiezingen, werd de partij wel de grootste in de coalitie, waardoor er een einde kwam aan de toenmalige rechtse regering in Denemarken, die met populistische gedoogsteun 10 jaar lang heeft geregeerd. Dat Deense model leidde onder meer tot een veel strenger immigratiebeleid. Maar Thorning-Schmidt wil de regels versoepelen. Zo wil ze bijvoorbeeld dat gezinshereniging makkelijker moet worden gemaakt. Die houding ten aanzien van immigranten past naadloos in het door Brussel gewenste beleid.

Bovendien kent Schimdt Brussel goed, want voordat ze in 2005 in het Deense parlement zitting nam was ze al vijf jaar europarlementariër geweest. Daarnaast is ze getrouwd met de vier jaar jongere Stephen Kinnock, de zoon van Labour politicus Neil Kinnock. Deze Stephen verdient momenteel zijn boterham als directeur van Xynteo, een adviesfirma die lobbywerk verricht voor 'groene multinationals', met andere woorden: ook dat beeld past perfect in het Brusselse plaatje. Bijkomend voordeel is ook, dat Schmidt -via haar man- de Britse politiek goed kent. En haar meisjesnaam is Duitser dan Duits. Als Denemarken nu ook nog overgaat op de euro is het succes compleet. Laat ik niet te ironisch worden, in elk geval zullen de Denen met een Deense voorzitter van de Raad niet gauw de benen nemen uit de EU, mocht Groot-Brittannië zich onverhoopt afscheiden na het debacle van Cameron, die trachtte Juncker van het toneel te stoten, maar daar jammerlijk in faalde.

Kortom, grote kans dat het inderdaad deze Helle wordt. En Rutte dan? Die doet toch ook alles wat Brussel wil? Dat laatste is zeker waar, maar Nederland staat bekend als de bijwagen van Merkel en daar zullen de Fransen (en Spanjaarden en Italianen) dus een stokje voor willen steken. Bovendien is het maar de vraag of Rutte wel zo plooibaar is als Schmidt. En een te eigenzinnige voorzitter moet je natuurlijk niet willen als Raad.

En zo tekenen zich de belangrijkste contouren af van de nieuwe bemensing van de Europese instituten. Met Juncker als 'nieuwe' voorzitter van de Commissie en Schmidt als opvolger van Van Rompuy hebben de eurofiele krachten in Brussel een duidelijke overwinning behaald. De stoelendans is overigens nog lang niet afgelopen, want op 17 juli is er een speciale Europese top ingelast, waarin de overige vacante stoeltjes ingevuld moeten worden. Onder andere de opvolging van begrotingswaakhond Olli Rehn komt dan aan de orde, aangezien Rehn naar het Europees parlement is gegaan. Voor zijn functie in de Commissie zou minister van Financiën Dijsselbloem kandidaat zijn, maar het is goed mogelijk dat Juncker daar een stokje voor steekt. Het is immers een publiek geheim dat beiden niet elkaars beste vrienden zijn. Dan maakt onze minister van Buitenlandse Zaken, Frans Timmermans, een betere kans.

Maar Nederland is nooit erg sterk geweest in het Brusselse lobby circuit. Rutte en de zijnen zullen alle hens aan dek moeten roepen om ervoor te zorgen dat de belangen van Nederland worden behartigd. Ons land betaalt zich blauw aan Brussel, maar ziet daar bitter weinig van terug. We hebben onze munt al opgegeven, het is een kwestie van tijd dat onze soevereiniteit volgt. Defaitistisch? Nee, realistisch. Helaas.