Worden oorlogsverhalen niet meer verteld?
Vreemd.
Volgens deze ingezonden brief in De Telegraaf worden er geen verhalen meer verteld over de Tweede Wereldoorlog:
Eind jaren zestig stopte men met herdenken en vertellen over de Tweede Wereldoorlog. Alsof de tv-serie De Bezetting van Lou de Jong een slotakkoord was geweest. Zand erover, we moeten vooruit, Duitsland en Japan waren nu onze handelspartners en bondgenoten. Ruud van Ling uit Heerhugowaard vindt dat een kwalijke zaak.
Ik ben geboren in 1984, maar kan u vertellen dat ik dergelijke verhalen wel degelijk heb gehoord. En vaak ook. Op school, maar ook erbuiten. Van familie, vrienden, experts, holocaust-overlevers, maar ook door het kijken van films.
Natuurlijk is het een probleem dat de generatie die het allemaal heeft meegemaakt al bijna helemaal verdwenen is. We zullen het dus moeten doen met verhalen uit de tweede hand, boeken, films, musea en documentaires. Maar dat betekent niet generaties geboren na 1960 (of, specifieker: nu) niets zullen weten over de Tweede Wereldoorlog.
Oh, en dat Duitsers nu onze 'handelspartners' zijn heeft er ook al niets mee te maken. De Amerikanen en Britten hebben een 'special relationship' met elkaar, maar Amerikanen zijn doordrongen met besef van de Revolutie en waar die voor stond.
