Ik schreef het gisteren al: de
PvdA is weer op volle toeren aan het zelfkastijden. Timmermans' 'gelekte' e-mail van vandaag gooit nog meer olie op het vuur.
Prachtig. In tijden dat de regeringspartijen een verbitterd sneeuwballengevecht voeren via de sociale media over bezuinigingsposten, weet de grootste oppositiepartij precies zó te handelen dat er geen garen bij worden gesponnen. Je zou denken dat met een onderhandelingssessie die zich aan de natie presenteert als een loopgravenoorlog, een opponent toch aardig kan lopen donderjagen.
Maar nee hoor, zoniet de PvdA. De sociaal-democraten leveren zich liever uit aan potje in-fighting waar zelfs de heren van Oasis zich voor zouden schamen. Job Cohen en Hans Spekman schreven namelijk een bericht in Trouw over de koers van de partij. Die moest naar links, links, liiiiinks! Weg met marktwerking, hoera voor een grote overheid, en zielige mensen zijn er overal en moeten gepamperd worden.
De meer links-liberale vleugel van de fractie - waartoe ook Frans Timmermans ook behoort - zit helemaal niet op die koersverandering te wachten. Begrijpelijk, want socialisme is de duivel en moet als zodanig bestreden worden. Dat vinden wij al sinds onze oprichting in 2009. Maar wat dan weer onbegrijpelijk is, is dat Timmermans dan een e-mail tikt aan zowel Cohen als Spekman en die voor het gemak even bcc't aan NOS-verslaggevers. De NOS kwakt dat uiteraard
meteen ad verbum online.
Wat rake quotes:
In de eerste plaats de hopeloze propositie om ons als SP light te positioneren. Het zal het beeld van het journaal van afgelopen maandag alleen maar versterken. Roemer zal victorie kraaien en de SP hoeft slechts minzaam vast te stellen dat de PvdA eindelijk van het neo-liberale pad af lijkt te gaan, maar gelukkig is er inmiddels allang een echte sociaaldemocratische beweging en die heet SP.
En wat dacht u van:
De sociale sentimentaliteit van de SP over het verleden is, vrij naar Oscar Wilde, links cynisme. Want ook bij de SP weten ze dat ze praten over een verleden dat nooit heeft bestaan, in de hoop mensen aan boord te krijgen voor een toekomst waarvan ze weten dat deze zich nooit zal voordoen.
Maar wat belangrijker is: meteen lag de hele PvdA-problematiek - die best intern besproken had kunnen worden - op straat. Op Twitter was eigenlijk niemand geschrokken, maar men leek het vooral 'typisch PvdA' te vinden. En zelfs veel politieke journalisten konden een grijns niet onderdrukken. Weinigen hadden het over de overeenkomsten tussen SP en PvdA, en velen over de kamikazeverslaving die de Nederlandse Labour in haar greep houdt.
Hoe dan ook, inmiddels is echter alles weer koek en ei. Verslaggevers spreken van verzoeningen die hebben plaatsgevonden tussen de fractievoorzitter en zijn dissidente fractielid (
1,
2). Fijn, er is weer vrede op aarde! Voor zolang het duurt, natuurlijk. Want Timmermans betoog over een SP-light blijft onveranderd, en Spekmans zin op een PvdA die zich als SP-light gaat gedragen, is ook onaangetast.
Dames en heren, u heeft lang moeten wachten, maar nog even geduld. Het explosieve en definitieve einde van de sociaal-democratische partij is echt nabij. Tot die tijd: bestel een cola en een popcorn, leun achterover, en geniet van het schouwspel. Niemand hoeft namelijk een vinger te verroeren om de PvdA op te blazen: de partij blijkt zeer wel in staat dat zelf te doen.