Wilhelmus als modern geuzenlied

Het tijdens de Wereldkampioenschappen voetbal veel vanonder de overkappingen van Braziliaanse voetbalstadions galmend gezongen Nederlandse volkslied heeft een tekst, die op zijn minst dubieus en op zijn meest omstreden is. Maar een reïncarnatie van het Wilhelmus in de vorm van een oud protestants getint ´geuzenlied´ zou de huidige eurosceptici op verbluffend toepasselijke wijze op het lijf geschreven kunnen zijn.

De gewetensnood van Willem van Oranje, u weet wel van het Duitse Nassau, komt volgens historici tot uiting in de tekst van het eerste couplet van ons nationale volkslied het Wilhelmus. Hij wil immers de Spaanse koning trouw zijn, maar komt door god – in vrijwel elk van de vijftien coupletten aangehaald – en het ontluikende Nederlandse identiteitsbesef tot zijn rebelse vrijheidsstrijd, die uiteindelijk tachtig jaar duurt.

Volgens de informatie van internet encyclopedie Wikipedia heeft zowel de tekst als de melodie van het Wilhelmus een veel minder nationalistische origine dan wij nu geneigd zijn te denken. Dat voetbalfans het lied bijna scanderend ten gehore brengen is verrassend genoeg niet eens zo ver van de oorspronkelijke intentie verwijderd. Leest u maar mee.

´De melodie van het Wilhelmus is afkomstig van het spotlied Autre chanson de la ville de Chartres assiégée par le prince de Condé (Een bijzonder lied over de stad Chartres, belegerd door de Prins van Condé – vertaling HH), dat werd gezongen tijdens het beleg van de stad Chartres door de Hugenoten in 1568.´

Het kost mij niet zo veel moeite om als belegerde stad in deze context voor Chartres ons huidige politieke bolwerk Den Haag in te vullen. En de belegering wordt dit keer uitgevoerd door expansionistische oude vijanden als Spanje, Duitsland en Frankrijk. In het verleden konden wij ze nog één voor één verslaan of tenminste op afstand houden, maar nu we als kleine natie in het huidige Europa door de grote euro boys tegelijk in de tang genomen worden, lijkt het onvermijdelijk dat we het onderspit gaan delven. 

Wie weet kunnen we ons, eenmaal platgewalst door de eurobende, alleen nog maar vastklampen aan ons volkslied, maar dan opnieuw voorzien van een van de oude tekstvarianten. De herkomst van de tekst is namelijk ondanks al het onderzoek niet duidelijk. Net als het nu een politieke doodzonde is om je tegen het Europa van de Draghi´s en de Junckers te verzetten, zo was dat ook zo in het verleden. Het Wilhelmus is een geuzenlied en dat schreef je anoniem. Op het maken van opstandige liederen stond immers de doodstraf. 

Wikipedia: ´Na de val van Napoleon en de introductie van het vorstenhuis in de Nederlanden in 1813, wist vrijwel niemand meer zich de oorspronkelijke tekst te herinneren. Het Wilhelmus was onder het volk alleen nog bekend van een Geuzenlied uit 1577, dat een spot was op de 'Spaanse hoeren'; Nederlandse vrouwen die zich als prostituee hadden aangeboden aan de Spaanse soldaten en door hun vertrek hun inkomsten dreigden kwijt te raken (zeg maar premier Rutte en minister van Financiën Dijsselbloem, die hun diensten aanbieden aan de EUrokliek):

Met dit lied zouden de 'Spaanse hoeren' de Spanjaarden verwijten arm naar de Nederlanden te zijn gekomen. De betekenis van dit lied was in 1813 echter nauwelijks bekend meer, maar bleef onder de bevolking bestaan als volksliedje, dat tot ver in de 20e eeuw nog kon worden gehoord, met name op Terschelling.’ Nu gaat het in deze vergelijking om de bevolkingen van zuidelijke landen van Europa, die gewoon thuis kunnen blijven omdat ze via de ECB door de noordelijke lidstaten financieel in het zadel worden gehouden.

Toen de bisschoppelijke hiërarchie werd hersteld in 1853 gebeurde er iets waardoor het Wilhelmus in elk geval tijdelijk helemaal uit de gratie raakte. Dat jaar werd – mogelijk door de Aprilbeweging – namelijk ook het lied 't Wilhelmus der Geuzen uitgegeven, dat werd gezongen op de melodie van het Wilhelmus en overduidelijk pro-protestants en sterk anti-'paaps' was, lees pro PVV en anti EU. Zingt u mee:

Door deze tekst raakte het Wilhelmus totaal uit de gratie bij de katholieken, lees eurofanatici. Er is dus een opvallende parallel te zien tussen het streven van de Partij Van de Vrijheid van nu en de Aprilbeweging van toen. De gestage groei van de partij van Geert Wilders is niet geheel toevallig vooral te danken aan de dreigende teloorgang van de Nederlandse waarden, onder het mom dat we vrede en welvaart te danken hebben aan vervagende grenzen en vernietiging van de eigen nationale valuta. 

De Aprilbeweging van 1853 was het protestantse en conservatieve protest tegen het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in Nederland door paus Pius IX. Zoals ons land nu gereduceerd dreigt te worden tot een Europese ´nationale´ provincie, zo werden we toen binnen de bisschoppelijke hiërarchie een rooms-katholieke kerkprovincie, met aan het hoofd een bisschop. 

Zoals de PVV haar gifpijlen richt op het kabinet Rutte, dat zich bij het verkwanselen van de Nederlandse identiteit verschuilt achter de Europese vredesgedachte, vastgelegd in het Verdrag van Maastricht (ondertekend op 7 februari 1992 ter oprichting van de Europese Unie), zo ondermijnde de Aprilbeweging het kabinet Thorbecke, dat de rooms-katholieke Kerk geen strobreed in de weg legde op grond van de scheiding van kerk en staat en de vrijheid van godsdienst.

Het huidige verzet tegen de Europese omsingeling door onze oude vijanden Spanje, Frankrijk en Duitsland laat zich volgens mij goed vergelijken met het toenmalige anti roomse sentiment van de protestanten, die vonden dat Nederland vooral een calvinistisch land moest blijven. Een weinig tactvolle encycliek van Pius IX, waarin het protestantisme een ´pest´ werd genoemd, had de gemoederen van protestants Nederland extra opgezweept. Men deed een beroep op de Koning om zich tegen het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie te verzetten. De koning stond sympathiek tegenover de Aprilbeweging en als gevolg daarvan trad het kabinet Thorbecke af.

Of het leger oprukkende EUrofielen de PVV van Geert Wilders ook zullen aanzetten tot een beroep op onze huidige koning Willem Alexander om de vervaging van Nederland als nationale entiteit te stoppen, is vooralsnog niet duidelijk. Intussen stroomt ons landje verder vol met arme luiden uit een door oorlogsgeweld verscheurd Afrika en het Midden-Oosten – inclusief een stel jihadistische strijders uit Syrië – en allemaal met ‘de elleboog door de mouwen, het haar al door de hoed’. Het wachten is op een tactische blunder van de nieuwe EU-paus Juncker en de lont van de immigratie tijdbom is geheel en al opgesmeuld. Het moment van de doorbraak van anti Europa sentimenten is dan daar. 

De PVV is van origine niet koningsgezind, maar heeft al laten zien dat in de strijd tegen de EUrofielen elke denkbare alliantie geoorloofd is, zolang het maar ‘vrij en onverveerd’ gebeurt. Als Willem Alexander zich echt wil waarmaken, hoeft hij zich daarbij slechts te beroepen op het elfde couplet van het Wilhelmus (oude spelling dit keer). 

En nu graag uit volle borst, want zie de uit Limburg afkomstige Geert Wilders, die – in een thuiswedstrijd – als een onstuitbare spits Arjen Robben voorop te paard met de wapperende nationale driekleur in de vuist geklemd op zijn doel afgaat:

Als een Prins op gheseten
Met mijner Heyres cracht,
Van den Tyran vermeten
Heb ick den Slach verwacht,
Die by Maestricht begraven
Bevreesde mijn ghewelt,
Mijn ruyters sach men draven.
Seer moedich door dat Velt.