Vanwaar toch die paniekerige reacties op Geert Wilders?

Iedere Nederlander heeft het volste recht om een eigen politieke voorkeur te hebben. Het verbod op discriminatie op politieke overtuiging is zelfs vastgelegd in artikel 1 van de Nederlandse grondwet. Dat geldt dus ook voor Nederlanders die Geert Wilders een goeie vent vinden, of zelfs op hem zouden stemmen. Voor de Nederlandse ambassadeur in Australië, Annemieke Ruigrok, lag het allemaal net even anders toen Wilders begin dit jaar 'haar' land bezocht.

Wilders is terecht gepikeerd. "Ook consuls, honorair-consuls en personeel van de consulaten hebben de vrijheid om naar mij te luisteren. Dat kan de ambassade niet verbieden." Het is maar de vraag of minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans een goed excuus kan bedenken voor de acties van de Nederlandse ambassadeur down under. Want wat is er gekker en onverklaarbaarder dan je personeel verbieden een eigen mening te hebben en verbieden naar een bijeenkomst van een Nederlandse politiek leider te gaan?

Als dit was gebeurd met Diederik Samsom, dan was iedereen - terecht - woedend geweest. Maar nu staat Wilders alleen. Alsof het normaal is dat hij als een paria wordt behandeld. We hebben hetzelfde gezien bij zijn reis naar Engeland en bij zijn vooraankondiging van de islamkritische film Fitna. De Haagse politiek en de ambtenarij waren helemaal van slag. Wat te doen, wat te doen?

Nou, het hoeft niet zo moeilijk te zijn. Behandel Wilders als ieder ander Nederlandse politicus - want dat is hij - en er is helemaal niets aan de hand. De ambtenaren gedragen zich als angsthazen. Ze zijn bang dat 'het buitenland' Nederland als een 'raar' land ziet vanwege Wilders. Daar zijn nooit feiten voor gevonden; andere landen kijken niet anders naar Nederland omdat we een politicus hebben met een andere mening. De angst regeert, en dat terwijl, zoals men pleegt te zeggen, angst een slechte raadgever is.