Wikileaks, ook leuk voor hoaxers

In Pakistan, land van onbegrensde mogelijkheden, heeft een aantal kranten de grenzen van respectabele journalistiek smaad op buitengewoon creatieve manier opgezocht. Een aantal kranten berichtte uit 'cables' die nooit gelekt waren. Ze bestonden namelijk niet. Kan een mooie trend worden: cable copycats. In Pakistan waren de lieve krantenlezers helaas minder verheugd: die langverwachte bevestiging van anti-India complottheorieën bleek dus onecht. Zonde.

Wikileaks staat voor een amalgaam van even vage als onwenselijke doelen. Iets met perestrojka en glasnost, dat werk. Met deze Pakistaanse episode vinden we uit dat Wikileaks ook heel vertroebelend kan werken. Voor mensen met het hart op de goede plaats luie denkers is het Assange-keurmerk tegenwoordig een teken van De Waarheid. Allerhande verhalen oormerken als Wiki-meuk speelt belanghebbenden in de kaart. Dat zagen we in Pakistan.

Bovendien leert het verleden dat je ook dubieuze websites kunt opzetten en ondertussen onder de naam 'Nelson Mandela' brieven kunt sturen naar Thomas Friedman van de New York Times. Altijd wel een Jimmy Carter die eruit citeert. Valse Wikileaks-documenten gaan net zo goed een eigen leven leiden. Sommige bevatten zelfs heel schokkende informatie.

Nu dus wachten op een stel Europese kranten dat het op een akkoordje gooit met buitenlandse blogs om gezamenlijk eens lekker de boel op stelten te zetten. Een keer een verhaal introduceren en het gaat niet meer dood. Straks blijkt dat Sarkozy het echtpaar Bush heeft willen vergiftigen, Angela Merkel een SM-dominatrix (sorry!) is en Mark Rutte een rabiate antisemiet. Het kan allemaal.

Transparante wereld. Vet cool.