Al meer dan vijf jaar is de Amerikaanse president Barack Obama een soort popidool van heel Europa. Wat de man ook doet, hij wordt geprezen. Welke misstap hij ook zet, hij wordt vergeven. Wanneer is die slaafse onzin eens voorbij?
Eerder vandaag opende een New York Times-journalist de aanval op de president van Amerika. Jim Risen
schreef over de huidige bewoner van het Witte Huis: Its hard to fathom how the president who started with the press fluffing his pillows has ended up trying to suffocate the press with those pillows.
How can he use the Espionage Act to throw reporters and whistle-blowers in jail even as he defends the intelligence operatives who tortured some folks, and coddles his C.I.A. chief, John Brennan, who spied on the Senate and then lied to the senators he spied on about it?
Its hypocritical, Risen said. A lot of people still think this is some kind of game or signal or spin. They dont want to believe that Obama wants to crack down on the press and whistle-blowers. But he does. Hes the greatest enemy to press freedom in a generation.
Harde, maar zeer zeker ook faire woorden over president Obama die een raar spelletje speelt met de Amerikaanse pers. Zo langzamerhand zijn journalisten de autoritaire manier waarop de president met kritiek omgaat inmiddels zat. In de peilingen staat de man er dan ook inmiddels allang niet zo goed meer voor.
Maar uiteraard is dit Obama-kritische klimaat alleen terug te vinden in de Verenigde Staten. Aan de andere kant van de oceaan zijn we nog aan het slapen en doen we net alsof er een perfecte leider in een perfecte rol opereert. RTL speelde
vandaag nog voor Obama-propagandist door een bericht over een mailtje van een Enschedees meisje als groot nieuws te verpakken:
Lisette Borkens uit Enschede zegt dat ze een persoonlijke e-mail heeft gekregen van de Amerikaanse president Barack Obama.
Lisette laat aan RTV Oost weten dat ze een e-mail tikte aan Obama waarin ze haar waardering uitsprak voor de president. Ze prijst onder meer zijn optreden tegen IS in Irak. Binnen een uur antwoordde de president.
Wie een blik werpt op
de e-mail dat ze vervolgens citeert, ziet hoe de vork daadwerkelijk in de steel zit. Dit is gewoon een voorgekookt en standaard PR-bericht dat iedereen krijgt die Obama een lief bericht stuurt. De electronische variant op de 'standaardbrief'.
Het is precies deze vorm van kritiekloosheid jegens alles wat Obama doet die al voor een half decennium de blik van het Europese publiek op Amerikaanse zaken vertroebelt. Obama kan blunderen wat hij wil in Irak, en hij wordt alsnog bedankt door Nederlandse meisjes die zich ook nog eens inbeelden dat hij persoonlijke mailtjes terugstuurt. Obama kan daarnaast zoveel journalisten als hij wil het leven zuur maken, en de doorsnee Europeaan haalt gewoon zijn schouders op.
Het lijkt wel, dat wanneer het gaat over Barack Obama, we met z'n allen in een hypnose verkeren. We zien alleen maar wat hij goed doet, en maken daar een Noord-Koreaans-achtig hallelujah-verhaaltje van.
Wie verbreekt die hypnose voor ons? Ik blijf natuurlijk hopen op een spoediger einde aan de Obama-waan, maar helaas ziet het er naar uit dat pas in 2016 iemand met z'n vingers gaat knippen.
