Wereldbeeld naïeve Art Rooijakkers bijna aan diggelen: dacht dochtertjes als wereldburger op te kunnen voeden in Amsterdam
Art Rooijakkers meende zijn dochtertjes in een diverse stad als Amsterdam op te kunnen voeden tot ware wereldburgers. Maar gaat dat wel werken (hint: nee)? Hij ging in gesprek met Juliette Schaafsma, hoogleraar Cultures in Interaction.
Rooijakkers begint met een leuke anekdote over z'n eigen familiegeschiedenis. Hoe van generatie op generatie de contacten steeds verder reikten en men steeds meer met andere achtergronden in aanraking kwam. Z'n intergenerationele reisverhaal eindigt met hem en zijn twee dochtertjes in Amsterdam:
"Een kwart eeuw later zien mijn dochters in het centrum elke dag een polonaise aan nationaliteiten voorbijtrekken, in alle vormen, maten, kleuren en geuren, vooral die van zoete wafel, Nutella en marihuana. In twee generaties is de wereld van de Rooijakkertjes een stuk groter en diverser geworden."
Dan volgt de belangrijke vraag:
"Worden mijn dochters hierdoor ruimdenkender of misschien juist racistisch?"
Schaafsma lanceert wat feitjes en cijfers richting de grachtengordeldeuger en hij 'valt even stil.' Want wat blijkt? Amsterdam is verrekt gesegregeerd. Blanken leven voornamelijk in dominant blanke buurten. 33 Procent van jongeren onder de 15, groeit zelfs op in een milieu van voornamelijk dezelfde etnische samenstelling.
Rooijakkers krabbelt langzaam op en probeert de scherven van z'n kapotgeslagen wereldbeeld bij elkaar te rapen en te lijmen met een citaatje van Martin Luther King, maar Schaafsma heeft de volgende sloopkogel alweer losgelaten en zegt dat:
"terwijl Nederland de laatste 25 jaar diverser werd, de gevoelens richting bijvoorbeeld Turkse of Marokkaanse Nederlanders negatiever zijn geworden. De vooroordelen zijn toegenomen, terwijl tegelijkertijd het opleidingsniveau is gestegen.”
Een beetje weldenkend mens zou zich achter de oren krabben en twijfelen aan heel het idee van kinderen op laten groeien als wereldburger, maar Art niet! Die raapt de inmiddels fijngestampte scherven van zijn gebroken wereldbeeld voorzichtig bij elkaar en snuift, ondanks de snijwonden in z'n handen, de hele zooi in één keer op!
"Gewoon met die tweeling de straat op, de wereld voorbij zien trekken en ze zouden open wereldburgers worden. Daar is meer voor nodig, zeker in een stad waar ze tot een minderheid behoren. En eigenlijk wist ik dat ook wel."
Nee Art, daar is niet 'meer voor nodig', het is níét nodig. Helemaal niet als ze een minderheid in eigen stad zijn.
