Week 25, de week van de G-8 top in een besloten golfresort in Ierland, én in aanwezigheid van snip & snap uit Brussel. Vooraf wil ik de lezer alvast waarschuwen, deze aflevering is erger dan alle voorgaande. Wie zich niet wenst te ergeren kan maar beter niet verder lezen. U bent dus gewaarschuwd.. De zaterdag begint nog rustig. In een interview met de grootste krant van ons land, de Telegraaf,
relativeerde good old Herman van Rompuy de strikte nakoming van de voorheen heilige drie procentsnorm. De 'richting' was belangrijker dan 'de snelheid'. Van Rompuy:
"We zijn geen fundamentalisten. Het is belangrijker om te zeggen dat toekomstige generaties in Nederland minder overladen moeten zijn met schuld en daarom moet je iets aan de tekorten doen. Richting is belangrijker dan snelheid.''
Van Rompuy vindt het 'van secundair belang' of het begrotingstekort dit jaar of pas volgend jaar onder de afgesproken 3 procent uitkomt. Anderzijds stelt hij in het interview dat Nederland zich wat betreft begrotingsdiscipline altijd 'als leermeester' heeft opgesteld. Hij zegt:
"Kom dan niet onmiddellijk met verhalen dat de economie kapot wordt bezuinigd."
Die Herman toch. Hij beziet de aanzwellende EU-kritiek in ons land natuurlijk met argusogen. Stel je voor dat zijn melkkoetje zodadelijk geen melk meer geeft, dan is het afgelopen met diens federale fantasietjes.
Op zondag werden we verblijd met het bericht dat de premier van
Tsjechië, Pjetr Necas, was afgetreden. Zijn positie was onder druk komen te staan door corruptie en afluisterschandalen. Tsjechië is sinds 2004 lid van de
EU en staat er al geruime tijd gekleurd op
in verband met verdenkingen van corruptie bij aanbestedingen van onder meer bouwbedrijven. Maar Brussel blijft maar doorgaan met het binnenhalen van corrupte Oostblok staten. Begrijpt u het nog?
De nieuwe werkweek opende met de bevestiging door de Duitse Finanzminister Wolfgang -das schlimmste ist vorbei- Schäuble, van de woorden van onze Jeroen Dijsselbloem, dat het IMF
de troika moet verlaten. Volgens Schäuble's woordvoerder is het IMF niet in het leven geroepen om zich bezig te houden met Europa en moet het instituut weer de focus leggen op zijn
'kerntaken'. Welke die kerntaken dan precies zijn werd niet verder toegelicht.
Maar merkwaardig is dit alles natuurlijk wel. Immers, de Nederlandse regering had de betrokkenheid van het IMF
als voorwaarde gesteld voor steun aan noodlijdende lidstaten. Vervalt dan nu de steun van de Nederlandse regering, nu die betrokkenheid van het IMF wegvalt? Of financiert de regering -via de belastingbetaler- de Griekse tragedie gewoon door als straks onvermijdelijk blijkt dat de Grieken zich wéér niet aan de afspraken gehouden hebben?
De dinsdag kende een eindeloze reeks van nieuwsfeiten. Ik pik er ééntje uit. Niet alleen worden veel Nederlandse banen ingenomen door MOE-landers en andere EU ingezetenen, veel
Nederlandse bedrijven pakken hier ook hun biezen om zich elders in de EU te vestigen. Vooral de industrie werd getroffen. In de periode tussen 2009 en 2011 verdwenen er maar liefst 18.000 banen naar het buitenland. Vanwege de lagere loonkosten... Hoe kan dat nou? De EU zou ons toch welvaart en werkgelegenheid brengen?
De midweek berichtte over een
'broos' akkoord over de
EU-Meerjarenbegroting, waar al
begin dit jaar het nodige over te doen was geweest. Tekenend voor het opportunisme van de EU-bobo's is, dat ze vooral de alarmklok luidt over de hoge
jeugdwerkloosheid, terwijl het échte probleem bij de vele ontslagen oudere werknemers ligt. Die kunnen huis en haard verkopen en hebben geen enkel perspectief meer om ooit nog aan een baan te komen.
Het is triest en tegelijkertijd hemeltergend om te moeten constateren, dat dit 'fantastische' EU-beleid leidt tot het verdwijnen van de middenklasse in de eurozone, met als gevolg een zeer kleine elite van superrijken (uiteraard gesteund door een kaste van riant betaalde EU-ambtenaren) en een enorm proletariaat van have not's. En dat, terwijl de EU haar burgers bij de introductie van de euro in 2000 volledige werkgelegenheid had beloofd in ..., 2010!
Ander belangrijk bericht afgelopen woensdag was natuurlijk de opdracht van Brussel aan de Nederlandse regering om 6 miljard
extra te bezuinigen. Onze 'charismatische' begrotingswaakhond Olli Rehn kwam er zelfs voor naar Den Haag, waar hij als een keizer werd ontvangen met porceleinen kopjes en champagne bij de lunch. De aanwezige parlementariërs stonden braaf op de verlate Rehn te wachten, want het was 'onbeleefd' om al de kamer binnen te gaan en te gaan zitten. Het is werkelijk om je haren uit het hoofd te trekken. Ik herinner nog maar even aan de woorden van
Nigel Farage:
"Please watch this next clip. It's commissioner Olli Rehn, one of the big bosses from Brussels. And he is telling us why eurozone countries must stop managing their own budgets and handover all their power to people like him. It is in my view the dullest, most boring technocratic speech I've ever heard in my life and yet anti-democratic and dangerous at the same time. Watch this clip and you've been convinced, I am sure, we should not let these people run our lives."
Dan gisteren, de donderdag. Uit een rapport van de Europese Rekenkamer bleek, dat er geen enkele controle is over de miljarden die naar de islamitische Broederschapsstaat Egypte zijn getransfereerd. Nu is er sowieso nog nooit een EU-begroting goedgekeurd, maar het is natuurlijk helemaal van de zotte om, terwijl je eigen huis in de fik staat, branden te gaan blussen bij de buren.
Ook bereikte ons gisteren het bericht dat de Cyprioten willen heronderhandelen over de voorwaarden voor de steun die ze van de EU hebben ontvangen. Want natuurlijk werd ook in dossier Cyprus de inmiddels bekende, of moet ik al zeggen 'beruchte', Brusselse salami taktiek gevolgd. Voorlopig werd nog ontkend dat er opnieuw onderhandeld gaat worden, maar iedereen die de Brusselse wegen kent weet de afloop van deze klucht.
Dat bleek vandaag, vrijdag, ook wel weer met de zoveelste
looptijdverlenging van de EFSF leningen aan Ierland en Portugal. Het verhaal wordt eentonig, maar daarom niet minder ernstig. Telkens moet er geld bij, worden voorwaarden versoepeld en looptijden verlengd. Het is werkelijk bar en boos.
Intussen gaat de EU onverdroten door met nieuwe zwakke lidstaten toe te voegen aan de one-size-fits-none-eurozone. Per 1 januari is
Letland de 'gelukkige'. Wéér een land erbij die binnen drie jaar een bail out nodig heeft. Rupsje nooit genoeg kan nooit genoeg herverdelen...
Maar waar we ons werkelijk zorgen over moeten maken is de haast die de EU heeft met het vormen van die
Banken Unie in de huidige opzet. Die zal onze omvangrijke financiële sector in het hart treffen en is bovendien uitermate schadelijk voor de internatonale handelspositie van ons land. Je vraagt je werkelijk af waarom deze huidige regering er alles aan gelegen schijnt te liggen om ons land kapot te maken. We moeten de rotte Spaanse banken eerst gaan saneren,
via het ESM, volstrekt tegen de regels in. Maar het financieren van landen was ook al tegen de Verdragen en geen bobo of burger heeft die langzame wurgdood van de democratie kunnen voorkomen.
Intussen gaat Dijsselbloem vrolijk voort met het financieren van
Griekse gaten, die er volgens hem niet zijn. En daarin heeft hij ook gelijk. Er zit geen gat in die emmer, de hele bodem ligt eruit!
En intussen hoor je Rutte in zijn
wekelijkse praatje zeggen, dat het kabinet een
zeventien pagina's tellende lijst met 40 tot 50 punten heeft opgesteld met zaken die beter hier dan in Brussel geregeld zouden kunnen worden. Zoals daar zijn de EU-programma's voor schoolmelk en schoolfruit. I kid you not.
Het is werkelijk om te huilen.
Tot de volgende keek.