Week 19. De week van de Dag van Europa, de dag waarop de Eenwording van Europa gememoreerd wordt. De jaarlijks terugkerende dag waarop de burgers van de EU herinnerd worden dat de oprichting van de Unie vooral ten doel had 'nooit meer oorlog'.. Met u constateer ik, dat diezelfde Unie nog mijlenver van dat doel is verwijderd, maar dat terzijde. Wat gebeurde er verder allemaal in Brussel van de week? Ik heb de volgende dagselectie gemaakt voor u. Op de zaterdag vielen mij twee berichtjes op. Het éne bericht betrof de
waarschuwing van eurocommissaris Intern Markt, de Fransman (!) Barnier, dat zijn land haast moest maken met de toegezegde economische hervormingen, met name op het gebied van de pensioenen en de arbeidsmarkt. En Barnier deed zijn waarschuwing, ondanks dat Frankrijk twee jaar extra van de EC had gekregen om zijn begrotingstekort onder de drieprocentsnorm te krijgen. Opmerkelijk dat een Fransman zijn eigen regering tot spoed maant, maar verbazen doet het niet aangezien de Franse regering haar plannen met de spreekwoordelijke Franse slag heeft ingediend.
Het andere bericht betrof de
mededeling van de Portugese premier Coelho, dat de regering van plan is de pensioenleeftijd van haar staatsdienaren op te trekken naar 66 jaar en de werkweek van 35 naar 40 uur. Opmerkelijk is de motivatie die Coelho daarbij gaf. Ik citeer:
"Door deze maatregelen kan er geen twijfel bestaan bij onze Europese partners over onze toewijding aan de reddingsplannen voor Portugal."
Mij valt met name de onderdanige toon van die verklaring op. De onafhankelijke staat Portugal heeft niets meer te vertellen. Brussel is er de baas.
Dan de zondag. De Franse minister van Financiën, Pierre Moscovici,
reageerde op de waarschuwing van Barnier. En, dat moet gezegd, op typisch Franse wijze. Hij zei:
"Wij zijn getuige van het einde van het dogma van de bezuinigingen. Wij hebben een jaar lang gepleit voor een groeibeleid. Bezuinigingen houden groei tegen."
Met andere woorden: u, Commissie, kunt zoveel waarschuwen als u wilt, wij, de Franse regering, doet precies waar zij zin in heeft. En dat zijn niet de door u geëiste bezuinigingen. U kunt de pot op.
Maar het is nog maar de vraag of Moscovici hier zomaar mee weg komt. Hij heeft volgende week dinsdag een ontmoeting met zijn Duitse collega Wolfgang Schäuble in Berlijn, in aanwezigheid van de voorzitters van de Franse en Duitse centrale bank, Christian Noyer en Jens Weidmann. En Schäuble waarschuwde op zijn beurt al in een zondag gepubliceerd interview met Bild am Sonntag, dat aan de begrotings 'flexibiliteit' richting Frankrijk, wel voorwaarden zijn verbonden. De noodzakelijke hervormingen moeten gewoon doorgaan. De Frans-Duitse tegenstelling wordt de komende maanden groter en groter voorspel ik u.
De nieuwe week opende met de
opmerkingen van Barroso dat de opgelegde bezuinigingen aan de eurozone landen niet de schuld van Duitsland is. Hij ziet de groeiende tegenstelling tussen Duitsland en Frankrijk natuurlijk met lede ogen aan:
"Deze crisis komt niet door de Duitse politiek of door fouten van de EU. Ze is het gevolg van excessieve uitgaven, gebrekkige concurrentiekracht en onverantwoord handelen op de financiële markten. Mevrouw Merkel steekt veel tijd en energie in het Europese project. Ik zou willen dat we dat van alle regeringsleiders konden zeggen."
Zalvende woorden, maar zonder een spoortje van zelfkritiek. Tja. De Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schäuble, deed er
diezelfde dag nog een schepje bovenop, door te stellen dat een gezamenlijke Europese pot geld voor het redden van de banken wat Duitsland betreft voorlopig niet aan de orde was. Schäuble:
"De bankunie gaat niet werken zoals velen dat voor zich zien. We zeggen niet simpelweg: iedereen, of een Europees fonds, is aansprakelijk voor alle Europese banken. Dat zou mooi zijn, maar het zou een rampzalig verkeerd signaal afgeven en het zou niet werken. We kunnen dat niet doen."
Met deze uitspraken doorkruiste hij de Franse plannen om de enorme tekorten van hun (staats-)banken door de Duitsers te laten financieren. Het is allemaal onderdeel van een politiek spel om de macht. Een spel, dat langzaam maar zeker in het voordeel van de Duitsers beslecht lijkt te gaan worden.
Dinsdag dan. Naast de
uitspraak van de Britse voormalig minister van Financiën, Lord Lawson, dat een Brits vertrek uit de EU veel beter voor het land zou zijn, was natuurlijk het bericht dat
Nederland weer meer moet bijpassen aan de EU-begroting het nieuws van de dag. Het zou gaan om een bedrag van een half miljard. En natuurlijk tekenen Rutte en Dijsselbloem bij het kruisje. Immers, alles moet wijken voor Brussel.
Opvallendste nieuws in de midweek vond ik de
opmerking van eurocommissaris Rehn in het EP, dat Cyprus maar moest inzetten op de hereniging met het door de Turken bezette deel van het eiland. Rehn:
"De hereniging zou een enorme stimulans zijn voor de economische en sociale ontwikkeling van Cyprus. Het is de hoogste tijd om het proces van hereniging nieuw leven in te blazen."
Je vraagt je af, waar zo'n commissaris het vandaan haalt om dit soort uitspraken te doen, die dwars door alle politieke gevoeligheden heenlopen, nog afgezien van het feit dat hij zich bemoeit met de nationale politiek van een soeverein land. De brutaliteit van Brussel wordt groter en groter.
Op donderdag werd dan de Dag van Europa 'gevierd'. Onnodig te zeggen, dat bij ons thuis de vlag halfstok hing... Diezelfde dag reageerde de Britse premier
Cameron op de uitspraken van Lord Lawson en zei, dat wat hem betreft er geen enkele aanleiding was voor Groot-Brittannië om de EU te verlaten. Wel wil hij met Brussel onderhandelen over betere Britse voorwaarden. Tja, die Britten toch, die willen altijd een uitzonderingspositie bedingen.
Vandaag bereikte mij via de persdienst van het EP een
Commissievoorstel over betere burgerrechten binnen de Unie, dat eergisteren al was uitgebracht. Enkele punten hieruit:
- werkzoekenden moeten langer dan drie maanden met behoud van uitkering in een ander EU-land werk kunnen gaan zoeken
- de regels voor stages moeten strenger worden, zodat stagiairs niet worden uitgebuit
- EU-landen moeten elkaars identiteits- en reisdocumenten vlotter kunnen accepteren, inclusief autokeuringsbewijzen
- er moet een Europese gehandicaptenkaart komen die gehandicapten ook in andere EU-landen dezelfde rechten geeft als onderdanen van dat land (bijv. voor vervoer, toerisme, cultuur en vrije tijd)
Ik zou willen besluiten met: verwelkom alle Europese gelukzoekers in ons land, want de deur wordt wijder en wijder opengezet. Tot de volgende Keek.
