We moeten die Pietendiscussie gewoon negeren en verder gaan met belangrijkere dingen

Maakt het mij dan helemaal niet uit? Natuurlijk maakt het mij uit, vooral omdat het mij juist niet uit maakt. Beetje schizofreen toch? Een nationale discussie voeren over de kleur van een fictief karakter in onze maatschappij die elk jaar een aantal weken langs komt, vind ik belachelijk. Ik moet er ook een beetje om huilen als ik weer pro-Zwarte Pieten en anti-Zwarte Pieten activisten met elkaar zie rollebollen. Zwarte Piet als het toppunt van onze cultuur en identiteit aanwijzen is natuurlijk ook een beetje triest. Wat het wel laat zien, is dat onze cultuur en identiteit al zo verwaarloosd is, dat we dit daadwerkelijk een belangrijke discussie vinden.

Aan de andere kant, de activisten tegen Zwarte Piet maken ook een karikatuur van het hulpje en beladen het het onderwerp met racisme en onderdrukking. Als je echt vindt dat Zwarte Piet symbool staat voor racisme en onderdrukking, dan heb je je prioriteiten in het leven niet echt op orde naar mijn idee. Dan stort je je ongenoegen, fundamentele onzekerheid, en lak aan identiteitsvorming allemaal op een kinderfiguur. Als je daar over nadenkt, dan moet je daar toch ook een beetje om lachen?

Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat het mij geen zier uitmaakt welke kleur die Piet heeft, maar dat deze hele heisa wel gevoelens oproept van naïeve rebellie tegen het zieligheid- en slachtofferdenken, tegen beide kanten. Het is ook nog eens een discussie die vooral in de Randstad gevoerd worden en dan ook nog eens in links-liberale kringen. De rest van het land doet gewoon lekker normaal. Laten we als overgrote meerderheid dan ook gewoon die discussie voor wat het is: niet zo belangrijk. Zoek een doel en opdracht in je leven en bouw daar een toekomst omheen, dat lijkt mij een stuk essentiëler en belangrijker dan zo belachelijke discussie.