We moeten antisemitisme stoppen voor het te laat is

Sinds kort doe ik rondleidingen in Amsterdam voor de Stichting Tot Heil des Volks. Één van de routes die we lopen gaat door de oude joodse buurt in Amsterdam. Een confronterende rondleiding. In de hongerwinter zijn bijna al de leegstaande huizen, waar in de beginjaren van de oorlog joden woonden, gesloopt. In de decennia na de oorlog heeft de stad Amsterdam deze gapende plekken opgevuld met lelijke panden.

Deze rondleiding voert langs de Portugese synagoge, het standbeeld van de Dokwerker (Februaristaking, Jonas Daniël Meijerplein), het Nooit meer Auschwitz monument van Wolkers, de Hollandse Schouwburg, het Joods Historisch Museum en nog veel meer. Genoeg om aan het eind van de wandeling stil af te druipen. Zoveel leed. Zoveel onrecht. Dood. Gaskamers. Onschuldige kinderen. Razzia's. Geschiedenis die we nooit mogen vergeten!

Lijdzaam
In de Hollandse Schouwburg (verzamelplaats na de razzia's van de Duitsers voor de opgepakt joden in Amsterdam, velen werden binnen een week van deze verzamelplaats naar Vught of Westerbork gebracht) vertel ik dan het verhaal over Jodenhaat, deportatie, gaskamers en totale waanzin. Een zwarte bladzijde in de Hollandse geschiedenis. Van de 140.000 Nederlandse joden werden er maar liefst 110.000 afgevoerd. 104.000 overleefden de bloeddorstige klauwen van de nazi's niet. De meeste Nederlanders keken lijdzaam toe. In vijf jaar tijd veranderde de geschiedenis ingrijpend. De wereld had een blik geworpen in de donkere delen van haar eigen hart.

Dit nooit meer. Nooit meer Auschwitz. Nooit meer antisemitisme. Joden moeten in Nederland veiliger leven dan ooit. Bijna zeventig jaar later staat Nederland echter weer op een kruispunt. Terwijl ik de mensen in de Hollandse Schouwburg vertel over de geschiedenis, gaat buiten op straat het heden door. Een politiehokje moet de Hollandse Schouwburg beveiligen. Omdat er mensen zijn die laffe bedreigingen hebben geuit naar dit trieste monument. Ook het Anne Frankhuis (zie foto) en de Portugese synagoge worden beveiligd.

Mikpunt
Dat joodse scholen en andere objecten moeten worden beveiligd, is al langer een trieste werkelijkheid. Voor mij persoonlijk is de beveiliging van de Hollandse Schouwburg en het Anne Frankhuis echter nog erger. Dat zelfs holocaustslachtoffers niet meer 'veilig' zijn in Nederland is te triest voor woorden. Anne Frank, gedood door antisemieten, is jaren na haar dood wederom een mikpunt.

Weet u dat rabbijn Evers niet meer met de tram durft te reizen? Dat er op straat mensen zijn die hem naroepen, sissen, spugen en 'Joden aan het gas' fluisteren. Weet u dat er bepaalde buurten in Amsterdam zijn waar joden niet meer durven te komen. No-go-area's. Denk daar eens over na. No-go-area's. Voor joden verboden. Anno 2014. Opperrabbijn Jacobs wordt in Nederland uitgescholden voor vuile jood. Als iemand veertig jaar geleden tegen hem had gezegd dat hij zou worden uitgescholden voor vuile jood, had hij het niet geloofd, zo liet hij optekenen. 'Maar het gebeurt nu'.

Beweging
Ik kan nog wel even doorgaan. Maar laat ik stoppen. Voor mijn gevoel staat Nederland op een kruispunt. Sta ik op een kruispunt. Blijf ik lijdzaam toekijken hoe langzaam het leven van joden in Nederland onmogelijk wordt gemaakt? Onlangs opperde ik al op twitter om een keer met een keppeltje door Amsterdam, Den Haag en andere Nederlandse steden te gaan lopen. Om te ervaren hoe dat is. Maar ook als steunbetuiging.

Er moet namelijk iets gebeuren. We kunnen met z'n allen roepen: 'Nooit meer Auschwitz', maar dan moeten we ook in beweging komen als antisemitisme haar kop weer opsteekt. Hoe? Ik weet dat nog niet zo goed. In de comments kunt u uw visie kwijt. Schroom ook niet om mij te mailen (via mijn site) als u ideeën heeft.

Het is nog niet te laat. Nog niet. In Frankrijk vluchten veel joden al naar Israël vanwege de groeiende openlijke vijandigheid. Zo ver laten we het in Nederland toch niet komen?