We lijken wel mesjogge geworden in dit land

Anti-semieten wordt geen strobreed in de weg gelegd om hun jodenhaat te verspreiden, de moordenaar van Pim Fortuyn wordt al na 12 jaar vrijgelaten maar heeft direct praatjes over de voorwaarden en beroepsklagers zeuren over vermeend racisme bij Zwarte Piet.

Dit zijn maar enkele voorbeelden, maar ik zou er nog veel meer kunnen noemen. Het gaat niet goed met Nederland.

Bovenstaande foto van het platgebombardeerde centrum van Rotterdam herinnert ons aan de gevolgen die dictaturen kunnen hebben voor onze samenleving. Dit geval, in mei 1940, was het resultaat van de linkse nationaal-socialistische dictatuur van het toenmalige Duitsland, maar als we niet oppassen overkomt het ons, bijna driekwart eeuw later, nóg een keer. Niet door de Duitsers, maar door een bepaald deel van onze eigen bevolking, dat volkomen doorgeslagen lijkt te zijn en er blijk van geeft niet langer helder te kunnen denken. In deze column wil ik waarschuwen tegen deze in mijn ogen gevaarlijke ontwikkeling in onze samenleving, waarbij ook de rol van de media niet onbenoemd mag blijven.

Deze site, De Dagelijkse Standaard, waar ik trots op ben, is één van de weinige veelgelezen podia in Nederland waar het nieuws kritisch gevolgd wordt. In vrijwel alle hoofdstroommedia klinkt een 'links' geluid door, zoals de Raad van Cultuur recent vaststelde. Dat linkse geluid kenmerkt zich door een pre-occupatie met 'slachtofferdenken'. De allochtoon bijvoorbeeld, is het slachtoffer van deze samenleving. Of hij nu moslim is of uit donker Afrika komt, hij is zielig en moet gepamperd worden. Dat een individu op de eerste plaats zelf verantwoordelijk is voor zijn daden komt bij die Linkse Kerkgangers niet op. Ze zijn 'zielig', punt.

Israël is een ander voorbeeld. Van NOS tot Volkskrant, van Trouw tot NRC, de godganse media framed Israël als Het Ultieme Kwaad. Alleen De Telegraaf laat zich af-en-toe wat genuanceerder uit over het conflict in Het Midden Oosten. Diverse collega columnisten hebben al gewezen op de schier ondraaglijke hypocrisie die met de berichtgeving over dit conflict gepaard gaat.

En het gaat maar door. Hoe is het toch mogelijk dat voor de bedreiging die de euro vormt voor de welvaart van ons land nauwelijks mensen op de been kunnen worden gebracht, maar voor een anti-semitische anti-Israël demonstratie direct duizenden mensen naar Den Haag komen en waar de meest vreselijke dingen worden geroepen? Wat is er toch misgegaan?

Een van de zaken die geconstateerd kunnen worden is, dat het Openbaar Bestuur in dit land met twee maten meet. Om bij het voorbeeld van de gemeente Den Haag te blijven: het blijft doodstil als demonstranten met borden met hakenkruizen rondlopen, maar als de Geuzenvlag wordt getoond op een bijeenkomst worden daar zelfs miezerige opmerkingen over gemaakt in ons parlement.  Als er 'minder, minder, minder' (marokkanen, red.) wordt gescandeerd is het land te klein, maar over het misselijkmakende openlijke anti-semitisme van diezelfde etnische groep in dit land over Joden, valt geen onvertogen woord.

Of neem de politie in Amsterdam of Leiden. Moslims wordt geen strobreed in de weg gelegd, maar owee als er een autochtoon met kritiek komt, dan is Leiden in last. Dan wordt diegene van klager opeens verdachte. Hoe komt dit? Wat zit daar achter? Of neem die volstrekt debiele discussie over ons Sinterklaasfeest. Daar is al genoeg over gezegd en geschreven, maar het is natuurlijk compleet mesjogge om dat feest in verband te brengen met racisme. Intussen hebben we het land vol laten lopen met mensen die er een hele andere opvatting op na houden voor wat betreft onze Westerse kernwaarden als vrijheid van meningsuiting, godsdienstvrijheid, scheiding Kerk en Staat en gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. En de sluisdeuren blijven ook gewoon open staan voor de economische 'vluchtelingen', gefaciliteerd door een legertje met belastinggeld betaalde zieligheidsindustrie medewerkers.

Maar het ergste van alles is nog, dat werkelijk belangrijke zaken, zoals het behoud van onze nationale soevereiniteit en financiële soliditeit, niet tot nauwelijks de aandacht krijgen die zij verdienen. En ook hier spelen de media een cruciale rol. Steevast wordt het beeld geschetst dat 'Europa' goed is voor ons land, dat we 'nu eenmaal de euro hebben' en dat we onder de voet worden gelopen door andere grootmachten als we geen deel uitmaken van een Verenigde Staten van Europa. Allemaal complete onzin. Maar die leugen wordt door de media keer-op-keer tot vervelens toe herhaald, zodat mensen het gaan geloven.

Maar de feiten zijn, dat de euro de Nederlandse belastingbetalers (dus u en ik) al honderden miljarden euro’s heeft gekost, dat wij inmiddels voor nog eens honderden miljarden euro’s garant staat voor de volstrekt failliete Zuid-Europese boedel (landen en banken) en dat deze garantstellingen vroeger of later afgeroepen zullen gaan worden. Maar klaarblijkelijk is dat allemaal voor onze Vaderlandse media geen enkele reden om daarover eens de noodklok te luiden, zoals het Rode Kruis wel deed over Europa als geheel. Geen enkele kritiek, waarschuwing of protest valt er te vernemen van onze brave staatsmedia.

Ik kan me ook goed voorstellen, dat als je niet beter weet, je ook gaat denken dat één Europese superstaat nodig is om te kunnen concurreren met grote landen als China en de VS. Maar om de voordelen van een gezamenlijke Interne Europese Markt te kunnen behalen is helemaal geen euro nodig, laat staan een Verenigde Staten van Europa. Wie verzint zoiets? Kunnen mensen dan niet zelfstandig meer nadenken? Daar lijkt het veel op. Dat komt mede door de stelselmatige afbraak van de kwaliteit van ons onderwijs sinds de Mammoetwet. Gelukkig heb ik zelf de tijd daarvóór nog meegemaakt, maar tegenwoordig is het met de kwaliteit van ons onderwijs belabberd gesteld. Vaderlandse geschiedenis? Nobody knows. Ons wis- en natuurkunde onderwijs? Een ramp. Onze universiteiten? Linkse bolwerken, vooral bij alfa en gamma studies. Uit de eerste hand vernomen.

Het gaat nog te goed in Nederland, maar vergis u niet, ook in ons land rukt de (stille) armoede op. Daarbij is het natuurlijk niet geheel toevallig dat in Nederland de voedselbanken kort na de introductie van de euro als paddestoelen uit de grond zijn geschoten en de ‘vraag’ inmiddels allang niet meer aankunnen.

Als we ons als natie niet herpakken, niet onze spreekwoordelijke nuchterheid hervinden en al die linkse drammers hun gang laten gaan, dan komt er een moment dat ons land óók aan de bedelstaf raakt. Daarom is het broodnodig dat er een zeer krachtig tegengeluid geformuleerd wordt tegen de verdere debilisering van onze samenleving. Aanpakken die hap.