Watjes van de PVV klagen hun eigen partij aan omdat ze zogenaamd als "blanke slaven" behandeld werden

Want ze moesten heel hard werken. En dat kan natuurlijk niet in het gecastreerde Nederland van 2017.

Een stel mopperaars van de PVV hebben het helemaal gehad met... hun eigen partij. De fractiemedewerkers hebben hun werkgever voor de rechter gesleept omdat ze a) gepest zouden zijn op het werk en b) gedwongen werden om héél hard te werken. Zo hard dat ze er bijna (of zelfs helemaal) aan onderdoor gingen. De twee malloten (want dat zijn het duidelijk) spreken in hun aanklacht zelfs over "blanke slavernij anno 2016."

Oh ja joh? Dwong Geert je om op de plantage te werken, gaf hij je dagelijk zweepslagen, pakte hij je kinderen van je af, en dreigde hij je dood te schieten als je dreigde op te stappen? Dat is wel héél ernstig inderdaad.

De twee (voormalige) werknemers stapten allebei naar de rechter, maar ze deden dat los van elkaar. Ongelooflijk genoeg willen ze enorme schadevergoedingen van de partij krijgen. De ene eist een belachelijke 221.000 euro en de andere wil zelfs nóg meer gratis geld ontvangen (en wel meteen): 328.000 euro.

Doordat de twee medewerkers hun eigen (oud-) werkgever voor de rechter sleepten is de arbeidsinspectie zich vol gaan bezighouden met de PVV. De inspectie is tot de conclusie gekomen dat Wilders inderdaad te veel van zijn teamgenoten (want ja, als partij werk je als team) eist en, oh ja, de arbeidstijdenwet werd ook nog eens overschreden omdat er niet goed werd bijgehouden hoeveel uren mensen werkten.

Och gossie. En wat gaat dat Vadertje Staat eigenlijk aan?

Het misselijkste aan deze actie is natuurlijk dat die weer kort voor de Tweede Kamerverkiezingen plaatsvindt. Je zou bijna denken dat de twee klagers het erom gedaan hebben: zo kunnen ze de PVV nog snel wat negatieve pers bezorgen. Raak ze waar het pijn doet, enzo.

Het meest zielige aan het jankverhaal van deze twee medewerkers is dat het iedere Nederlander vrij staat om ontslag te nemen als hij het niet eens is met de manier waarop zijn werkgever met hem omgaat. Grow a spine. Als het te veel voor je is zeg je dat en ga je op zoek naar een andere baan. Wat je vooral niet doet als kerel zijnde is doorwerken en doorwerken en doorwerken en dan na een aantal jaar opeens naar de rechter stappen omdat het je allemaal zogenaamd "veel te veel!" was.

Oh, en dan nog iets: waar halen deze mensen eigenlijk het lef vandaan om te janken over de werkdruk bij een politieke partij? Het is nogal wiedes dat er veel van je gevraagd wordt als je voor één van de grootste partijen van het land werkt! Vraag het ieder Kamerlid en hun medewerkers maar; die werken zich stuk voor stuk een slag in de rondte. Dat geldt ook voor mensen die bij start-ups werken, én voor leidinggevenden (en hun secretaressen) van grote bedrijven. Als je er niet tegen kunt dat je elke dag weer 12 tot 14 uur moet werken moet je maar lekker in een callcenter gaan werken ofzo. Daar is helemaal niets mis mee, maar er is wél iets mis mee als je een baan wilt waarvoor je ambitieus moet zijn en vervolgens zeurt en klaagt dat je "te hard moet werken."