Wat is er zo erg aan voorlichting over 'seksuele diversiteit'?

Ook ideeën die we niet delen, moeten we proberen te begrijpen.

In Nederland hebben we nogal wat tradities. Een van die tradities is het bejubelen van alles wat 'anders' is. Christopher Hitchens merkte ooit eens op dat we sinds Foucault het andere tussen opvallende aanhalingstekens zetten; de 'Ander'. Mateloos respect voor de 'Ander' is een teken van geestelijke volwassenheid. De eerste keer dat u zich bedient van die aanhalingstekens, is als De Eerste Keer, als een initiatierite.

Nogal wat mensen zijn bang dat deze cultuur de ideale voedingsbodem is voor een lofzang op 'seksuele diversiteit' in het onderwijs. Vooral nu minister Van Bijsterveldt deze ongemakkelijke term wil koppelen aan verplichte voorlichting in het basisonderwijs en op middelbare scholen, maken ze zich ernstige zorgen. Het is kennelijk een beetje eng dat onze kinderen leren homo's, biseksuelen en transgenders.

Tegenstanders van Van Bijsterveldts plannen voeren aan dat het primair en voortgezet geen plaatsen zijn voor morele lessen. Seksuele voorlichting is iets voor in het gezin, niet iets dat van staatswege georganiseerd moet worden. Nu gaat dat uit van de assumptie dat kinderen in het gezin, als je al van een gezin kunt spreken, wel iets leren over seksualiteit. Lijkt mij een dubieuze aanname.

En opvallend genoeg dragen scholen ook nu al een elementaire seksuele moraal uit. Neem de basisschool: kinderen leren dat niet alle betasting geoorloofd is en dat je niet de kleedkamer van de meisjes binnenloopt (of andersom), om maar wat te noemen. Deze basale regels zijn in wezen omgangsvormen aangaande seksuele moraal.

Wat mij frappeert aan de conservatieven die ageren tegen Van Bijsterveldts plannen, is hun afkeringheid van dat wat anders is. Het voornaamste probleem is dat sommige conservatieven (religieus of niet), niet willen dat onze kinderen in aanraking komen met ideeën die niet de hunne (onze) zijn. Ik noem mij conservatief, maar probeer wel eerdergenoemde Foucault te begrijpen. Een wijze filosoof zei eens tegen mij dat ik dat moest doen, al was het maar om mijn gedachten aan hem te scherpen. Deze filosoof had gelijk: ook ideeën die we niet delen, moeten we begrijpen. Desnoods om ze beter te kunnen aanvallen.