Wat gaat GroenLinks doen?

GroenLinks zit goed in de mangel van de serieuze en de linkse partijen. Vooralsnog heeft partijleider Jolande Sap geen keuze gemaakt.

„U zei dat bescheidenheid u past, maar daar zie ik nog niets van terug”, sprak GroenLinks-opperhoofd Jolande Sap gisteren tijdens de tweede termijn van het debat over de coalitiebreuk. Het was het slotstuk van één lange, groene linkse rant tegen Mark Rutte en Maxime Verhagen, die er niet eens wat aan konden doen dat het Geert Wilders behaagde de stekker er op het allerlaatste moment uit te trekken. Wel gaf ze aan dat ze bereid was het kabinet tegemoet te komen. Dat deed ze ook al in oktober vorig jaar. Als ware het profetisch, tekenden ChristenUnie, D66 en GroenLinks een motie waarin ze het kabinet steun aanbieden voor het doorvoeren van de nodige hervormingen waar de PVV op tegen is. Sindsdien hebben we echter de nodige lol met Sap kunnen beleven. Die had overigens niet zo heel veel te maken met het nemen van politieke verantwoordelijkheid,.

In één opzicht snap ik de partij voor de volle honderd procent. Miep en Truus van Groei & Bloei zijn niet zo van het strenge asielbeleid van minister Gerd Leers. Je let even niet op en Leers zet Tofik Dibi op het vliegtuig - bij wijze van spreken. Dat de partij immigratie niet urgent genoeg vindt om tijdens de zomer mee verder te gaan, is dan ook niet meer dan logisch. Maar als je als partij aankondigt het kabinet te hulp te schieten als het moet, dan is het gebruikelijk woord te houden. Tot nu toe heeft Sap nog geen steun uitgesproken voor ook maar één maatregel die niet helemaal in lijn is met het verkiezingsprogramma. Rokers en automobilisten moeten het bezuren, zoals altijd. Over de indrukwekkende en noodzakelijke Wet Werken naar Vermogen, die twee miljard euro moet opleveren, is ze doodstil. Kosten: twee miljard euro. Op dit moment is Jolande Sap geen haar beter dan Geert Wilders.

Waar de aarzeling vandaan komt is volstrekt helder: Sap staat er slecht voor in de peilingen. Sap heeft de uitstraling van de schaarse lerares Duits die het onderwijs rijk is - suf, lichtelijk wereldvreemd en met nul komma nul gevoel voor humor. Sap mag op dit moment rekenen op vijf zetels, een halvering ten opzichte van 2010. En dat terwijl ze oppositie mag voeren tegen het 'meest rechtse kabinet ooit'. Waar ze bang voor is? De SP en de PvdA uiteraard. Die zullen zich deze zomer oostindisch doof houden voor de noodkreten van kredietbeoordelaars en ouderen, die door het opstappen van Geert Wilders nog meer in hun pensioenen gekort gaan worden en in hun koopkracht aangetast. Jolande Sap durft simpelweg niet te kiezen tussen het gemakkelijke schreeuwen en snelle noodoplossingen voor de zeer ernstige crisis waar we in verkeren.

Wie wel lef toont, is Arie Slob. En daarvan had waarschijnlijk niemand het verwacht. Hij ging zitten met een aura dat 'tussenpaus' ademde en heeft in een klein jaar tijd helemaal zelf aangetoond dat hij een waardig partijleider is. Zowaar komt er af en toe een glimlach over zijn lippen, iets waarvan ik door de immer zure André Rouvoet was gaan denken dat het verboden was bij de ChristenUnie. En hij durft wél verantwoordelijkheid te nemen. Zelfs voor de eerder genoemde Wet Werken naar Vermogen. Die is nu nog controversieel, mede op voorspraak van de ChristenUnie. Staatssecretaris Paul de Krom mag ook nog een wensenlijstje tegemoet zien. Maar „met een paar aanpassingen” is die wet best bespreekbaar bij Slob. Dat is nou politieke verantwoordelijkheid die op dit moment node gemist wordt bij GroenLinks. Ik hoop voor de partij dat ze zo verstandig is niet met Sap aan de verkiezingen te gaan deelnemen. Dat wordt een regelrecht fiasco.