Wanneer voorzichtigheid overgaat in lafheid, incompetentie en opportunisme

Nederland mag niet met de grote jongens (waaronder Denemarken) meespelen in een echte wedstrijd en Rutte is weer eens lyrisch over diens aanpak van de moord op bijna 200 Nederlanders naar aanleiding van een nietszeggend overheidsrapport op basis van met name foto’s van derden (de andere successen van Rutte: pas na twee weken gedurende anderhalve dag experts ter plekke, eindeloos telefoneren met de daders, het bergen van één stoffelijk overschot, géén ondersteuning voor locale hulpverleners direct na de ramp hoewel jan en alleman de rampplek konden bereiken, het zinloos zenden van 3 Herculesvliegtuigen met relevante bergingsgoederen 2 weken ná dato én het ontzien van Rusland vanwege de handel). Zie daar, het Nederlandse staatsmanschap in een notendop.

De goede vrienden Merkel, Obama en Cameron weten Rutte en Nederland beter op waarde te schatten dan de Nederlandse media, die enthousiast zijn over Timmermans en diens smartlappenverhaal voor een internationaal politiek orgaan. Hoofd deregulering van een niet te dereguleren, noch te moderniseren, op Franse leest geschoeide eurocratie, is een gepaste, want politiek, bestuurlijk en institutioneel irrelevante functie. Rutte vliegt om zijn eigen profiel en open sollicitatie kracht bij te zetten maar weer eens naar de VN, het bureaucratenbolwerk bij uitstek, waar hij altijd terecht kan, mocht zijn 'vriendin' Angela een Europese post ondanks bewezen diensten toch niet zo ziet zitten.

Het is de Nederlandse politieke en ambtelijke elite in een notendop. Letterlijk grenzeloze zelfoverschatting, hoog- en overmoed gepaard met provincialisme, lafheid en knulligheid; de ingrediënten waarmee de Nederlandse burgers de euro in gelogen, bedrogen en gemanipuleerd zijn. Nederland is niet in de fuik gezwommen, zoals sommige bekeerde eenheidsideologen menen; Nederland is de fuik in geramd door een elite, die door riante Europese baantjes, prestige en een Mandarijnenbestaan de burgers weloverwogen belazert. Rutte is niet voor niets lyrisch over dat typisch Nederlandse bureaucratenrapport over de MH17, zeg maar een parlementaire enquête in het klein. Vooral de conclusie dat het eindresultaat nog minstens een jaar op zich laat wachten zal Rutte als muziek in de oren klinken. Nog een jaar pappen en nathouden en geen onaardige gestes naar de daders. Het rapport is ook interessant vanwege de onderbouwing. Eigen onderzoek ter plekke (kennelijk wordt gedoeld op 1 ½ dag onderzoek) was niet gericht op het vinden van de oorzaak om de rebellen niet te provoceren. Zo’n land laat je inderdaad niet tegen ISIS vechten. Gelukkig draagt Nederland wel 1000 helmen bij en zal Rutte voor de VN weer een gloedvol en zelfgenoegzaam betoog houden over het internationale recht, mensenrechten en Den Haag, als ’s werelds zelfbenoemde hoofdstad van het Recht en de Vrede.

Van Baalen, lid van het Europees Parlement, doet ook weer zijn zegje over Nederlandse deelname in de strijd tegen ISIS, waar hij echter niets over te zeggen heeft, net zo min als diens abjecte optreden op het Maidanplein of zijn leugens bij zijn versie van een mislukte aanslag op een Bulgaarse minister iets met europarlementair werk te maken hebben. Als enige in Europa is dit parlement bovendien niet van reces teruggekomen en niemand die het heeft gemist.

Rutte, Timmermans en Van Baalen falen als staatsman, diplomaat en politicus op Europees en internationaal niveau. Op nationaal niveau komen ze er mee weg, omdat de politici en media delen in de grauwe middelmatigheid. Op Europees en internationaal niveau is Nederland zijn plaats gewezen, en Rutte heeft het er ook naar gemaakt. 'Nee' tegen Juncker in het bootje met Cameron; 'ja' tegen Juncker in het bijzijn van Merkel. Rutte zegt 'ja' tegen de illegale bail-out van eurozone landen, Cameron zegt nee; Rutte zegt tegen Cameron 'nee' tegen de totale Europese Unie, maar Rutte zegt 'ja' tegen Verhofstadt; Rutte zegt ook 'a' tegen de Nederlandse burgers, maar doet vervolgens 'b' op Europees niveau.

De (meeste) Nederlandse burgers en media accepteren het, Cameron accepteert het niet. Rutte wordt genegeerd door Merkel bij de benoemingen van Dijsselbloem en Timmermans. Dit zegt ook alles over diens status bij Merkel. In Europees verband betekent dit bodemloos betalen en niet bepalen. In internationaal opzicht heeft Nederland de status van Luxemburg, maar het geschreeuw van een Ratelband. Zelfs als bijna tweehonderd burgers als kleiduiven uit de lucht worden geschoten valt er geen onvertogen woord, dat zou de handel immers schaden. In Nederland heet dit voorzichtig, bedachtzaam en niets overhaast doen. In feite is het lafheid, incompetentie en opportunisme en een superbureaucratenbaantje voor een superbureaucraat in een supereurocratie; en een B-status voor Nederland op internationaal niveau is een adequaat antwoord van Europese en internationale politici.        

Duitse media en diplomaten weten Europese zaken doorgaans beter te duiden dan hun Nederlandse collega’s. De Frankfurter Allgemeine (10 september) duidt de echte sterke mannen achter Juncker (onder anderen de nieuwe Franse begrotingstsaar Moscovici en de Duitser Oettinger), Timmermans komt er niet in voor, maar wél: 

De benoeming van Timmermans is zoiets als een ‘légion d’honneur’, die Frankrijk vergeeft als ze iets gedaan wil krijgen (bijvoorbeeld voortijdig plaatsmaken van Duisenberg voor Trichet), de vice-presidenten (Nederlanders) bij Air France, dat de presidenten levert en het beleid bepaalt of statuten van de ECB en afspraken en verdragen over de euro die het papier niet waard zijn waarop ze geschreven zijn. Het geeft aan dat Juncker volledig op de Frans-Duitse as zit, wat betreft de totale Europese Unie en de euro. Dat belooft weinig goeds voor de Nederlandse burgers; en Engeland zal zeker de EU verlaten.