Leo Lucassen is een heel vies mannetje. Hij is historicus en werkt voor Universiteit Leiden. Maar bovenal is hij een heel naar, vervelend, en zelfs ronduit gevaarlijk ventje. Als je wilt weten hoe vreselijk dit mannetje is hoef je alleen maar zijn meest recente
column voor NRC Handelsblad te lezen. Daarin schrijft meneer namelijk het volgende:
Ik mis echter een andere kant van die ontkenning, namelijk de vaak bewuste problematisering van immigratie en integratie door diezelfde politiek, die in de afgelopen dertig jaar tot een integratie-pessimistisch klimaat heeft geleid waarin xenofobe en racistische politici als Wilders en Baudet gedijen.
Godsamme zeg. Wat word ik hier moe van. Steeds weer die waardeloze, goedkope aanvallen. Wilders en Baudet zijn niet blij met de massa-immigratie en staan pal voor de Nederlandse cultuur en onze historische waarden en normen, en zie: ze zijn automatisch vieze vuile racisten en xenofoben.
Natuurlijk, dit is hoe de linkse elites dit spel nu al jaren spelen. Ik zou er dus door van slag moeten zijn. Het zou moeten wénnen.
Maar dat doet het nooit. Iedere keer dat ik dit soort walgelijke, ronduit fascistische columns lees word ik wéér woest. Waar haalt Lucassen de euvele moed vandaan om dit zo te doen? Weet hij dan niet dat dit soort demonisering letterlijk levensgevaarlijk is?
En dan besef je: ja, dat weet hij maar al te goed. Juist daarom doet hij het.
Enge mannetjes, die NRC-fascistjes.