Waarom het goed zou zijn als in 2020 de PVV en Geert Wilders voorgoed verdwijnen

Wat zou het een zegen voor Nederland zijn als 2020 niet alleen begint met oliebollen, vuurwerk en drie kussen op de wang... maar ook met een schoonmaker die voor de laatste keer de lege vertrekken doorgaat van wat nu nog - getalsmatig - de grootste oppositiepartij in de Tweede Kamer is. Iedereen vertrokken naar huis, of zich aangesloten bij een andere fractie. Einde PVV. Nederland zou er van opknappen, en niet zo'n klein beetje ook.

Laat me dit uitleggen, want ik zie de gefronsde wenkbrauwen al. Nee, de PVV moet niet verboden worden of ambtshalve door het Presidium van de Tweede Kamer opgeheven. Nee, het zou goed zijn als de PVV voor één keer de realiteit onder ogen ziet, en merkt dat het land niet meer gebaat is bij deze volkomen in de modder vastgelopen politieke beweging.

Om te beginnen met de leiding: Geert Wilders. De grootste plucheklever van heel politiek Den Haag. Waar andere partijen groeien en dóórgaan, zit de PVV nog altijd met dezelfde leider als in 2006. Dat is niet gezond: gebrek aan vernieuwing leidt bij een partij tot verslappen, inkakken en een algemeen laag energieniveau. Bij de PVV zie je dat ook: bij de verkiezingen van vorig jaar werd de partij uit het Europese Parlement weggevaagd en werden er zware klappen opgevangen in de Provinciale Staten en de Eerste Kamer. De partij geeft niet eens meer verkiezingsfeestjes voor de eigen achterban. Wilders zelf is nauwelijks in de media te vinden, maar vaker in de strafbankjes van het Gerechtshof. Dit vanwege het feit dat hij in 2014 in een val geklapt is die hij voor zichzelf heeft opgezet.

Maar het probleem is breder dan alleen Wilders: de PVV is geen gezonde partij. Of liever gezegd: het is na anderhalf decennium nog steeds geen echte partij te noemen. Geen leden, nauwelijks geld, interne opleidingen die weinig overhouden en geen toekomstplannen. Wilders' grillige wil is wet, en dat is wat binnen de PVV moet doorgaan voor 'visie'. Mark Rutte - ook al geen begenadigd visionair - zou er terecht in een lachstuip van schieten.

Wat wil de PVV eigenlijk nog bereiken? Ja, iets met minder islam. Net als FVD en SGP, twee partijen die binnen het Nederlandse politieke landschap veel minder geïsoleerd zijn geraakt en zo nu en dan nog wel eens een rechtse coalitie bij elkaar weten te verzamelen. De PVV kan dat niet meer: door steeds extremer te worden, is de partij in een isolement geraakt. Niemand in Den Haag wil nog iets met de PVV te maken hebben. En - erger nog - niemand vreest nog Geert Wilders en zijn zogenaamde horde kiezers die op raadselachtige wijze altijd thuisblijven bij verkiezingen. Ze lachen om hem. Zien hem als een circus. Als carnaval. Als grofgebekt entertainment - de politieke equivalent van Haagse Harry.

Misschien kon de PVV tusen 2010 en 2012 invloed uitoefenen als gedoogpartij, maar die tijden zijn voorbij. De partij is sindsdien niet veranderd, en helemaal niet bestand tegen de woelige wereld van de politiek. Met schreeuwen tegen de islam en iedere twee weken een motie van wantrouwen indienen bereik je echt helemaal niets. Dan ben je niet meer de waakhond van het Binnenhof, die de erfenis van Pim Fortuyn probeert warm te houden, en soms andere partijen blaffend bij de les te houden, maar een clown.

Maar de politiek is uiteindelijk geen kermis, maar een serieuze aangelegenheid. Die serieuze dingen vraagt van serieuze mensen. Geen plat geouwehoer van een partij die steeds meer een karikatuur van zichzelf is. Dus in de beste Amerikaanse traditie zeggen we: PVV, delete your account. Tijd om plaats te maken voor mensen die wél menen wat ze zeggen en wél serieus werk willen maken van de problemen van Nederland. Het speelkwartier heeft vijftien jaar in plaats van vijftien minuten geduurd, maar het is in 2020 toch eindelijk écht voorbij. De koek is op, dus: vaarwel!

En ja, ik weet dat dit stuk prikkelend geschreven is, en het menig hardcore PVV-fan een tintelende sensatie in de onderbuik zal bezorgen. Maar jongens, dat geeft helemaal niet. Soms moet je je even laten uitdagen. Laat mijn woorden maar even rustig op je inwerken. En wellicht dat je dan tegen Driekoningen kan zeggen: ja, die Engelbart had nog gelijk ook! En zo niet, en je blijft boos op mij, dan moet ik je helaas teleurstellen. Want anders dan de Luxemburgse vlaggentheorietjes luiden, heb ik me niet tot de islam bekeerd. Als ik zulke benauwde religieuze clubs boeiend had gevonden, had ik me immers allang aangesloten bij de eredienst van de onfeilbare profeet Geert!