Waar is Vitens mee bezig?

In eerste instantie gaf Vitens een verklaring uit op 10 december dat zij dit deed omdat “wij willen graag neutraal blijven” en “los van politieke context” handelen. Dat bleek een onhoudbaar standpunt. Want Vitens is ook actief in bijvoorbeeld Ethiopië en Vietnam, net als Israël landen met betwiste gebieden. Waarbij Vietnam trouwens ook nog een communistische niet-democratische dictatuur is die massaal de mensenrechten schendt, waar politieke dissidenten worden opgesloten in dwangarbeidkampen en waar persvrijheid niet bestaat.

De steun aan het waterbedrijf in de Gaza strip CMWU werd door Vitens niet gelijktijdig opgezegd. Terwijl de zeggenschap daar in handen ligt van de terroristen van Hamas, die continu verkondigen dat Israël vernietigd moet worden. Dat is dus allemaal niet zo ‘neutraal’. Net zo min als de tweet van Vitens-woordvoerder Sebastien Kraaijeveld op 10 december. Daarin demonstreerde hij de warme relatie met de allesbehalve neutrale, extreem-linkse anti-Israëlische boycotorganisatie in Nederland, door hun speciaal te melden dat hun boycotlobby bij Vitens geslaagd was.

Omdat de neutraliteit ver te zoeken was wijzigde Vitens de argumentatie. Vitens ging zich beroepen op het standpunt van de Nederlandse regering. Die zou stellen dat Vitens niet langer zaken mocht doen met bedrijven in Israël. Ook dat argument bleek echter onhoudbaar. Minister Ploumen (PvdA) had een bezoek aan Mekorot weliswaar afgezegd, maar verklaarde enkel het gevolg was van het feit dat ze een afspraak van premier Rutte diende over te nemen. Het kabinet antwoordde aan de Tweede Kamer dat de regering juist “geen enkel bezwaar ziet” tegen de samenwerking tussen Vitens en Mekorot. Integendeel, de PvdA-minister van Buitenlandse Zaken Timmermans droeg uit dat de Nederlandse regering “bedrijven stimuleert om meer zaken te doen met Israël, omdat dat goed is voor Nederland, voor Israël en voor het vredesproces.”

Dus komt Vitens inmiddels met een derde verklaring. Vitens zegt nu dat haar besluit “niet los kan worden gezien van wat de VN schrijft over het beleid van Mekorot”. Vitens beroept zich daarbij op een rapport van de beruchte VN-Mensenrechtenraad. Deze Raad wordt gedomineerd door (islamitische) dictaturen zoals Pakistan, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Het heeft daarom als belangrijkste doelstelling om die weerzinwekkende dictaturen uit de wind te houden of zelfs te prijzen. Zo gaf de Raad de brute dictator Khadaffi een ereprijs voor de mensenrechtensituatie in zijn land. Een andere tactiek van deze Raad is om democratieën zwart te maken. Zo leerde Nederland de Raad kennen door de veroordeling van de traditie van Zwarte Piet. Blijkbaar een groter probleem dan bijvoorbeeld de mensenrechtenschendingen in Saoedi-Arabië. De commentaren in kranten waren destijds terecht niet mals in hun oordeel dat de VN-Mensenrechtenraad niet serieus genomen kan worden en allesbehalve objectief is.

Dat geldt zeker voor wat betreft Israël. Uiteraard scheppen de islamitische dictaturen een bijzonder genoegen in het veroordelen van Israël. Dat wordt daarom getroffen door bijna de helft van alle veroordelingen van de Raad. Dat is meer dan tien keer zo veel als Syrië, dat de eigen bevolking massaal vermoordt, onder meer met gifgas.

Het rapport waarop Vitens zich beroept, is al net zo dubieus, en allesbehalve neutraal. De boodschap van het rapport is dat Israël water onthoudt aan de Palestijnen omdat het dit zelf wil houden. Dat is dusdanige onzin dat de regering Obama de VN-Mensenrechtenraad veroordeelde en de bespreking van het rapport boycotte. Want Israël levert per inwoner gelijke hoeveelheden water aan Israëli’s en Palestijnen, ongeveer 160 kubieke meter per jaar. Dat er bij de Palestijnen toch minder water uit de kraan komt, wordt veroorzaakt door het feit dat de Palestijnen hun in de vredesakkoorden vastgelegde verplichtingen inzake onderhoud van leidingen (voorkomen van lekkage), recycling, ontzilting en waterzuivering niet nakomen. Israël is haar verplichtingen wel nagekomen en heeft wel massaal ontziltingsfabrieken gebouwd. Daardoor is er de laatste jaren in Israël een enorm wateroverschot en er is dus zeker voor iedereen genoeg. De beschuldiging dat Israël water ‘achter wil houden’ is daarmee volledig absurd.

Dus ook de derde verklaring van Vitens, met een beroep op een instantie die geen zinnig mens serieus neemt, snijdt weer geen hout. De enige reden waarom Vitens toch vol houdt om geen zaken te doen met het Israëlische waterbedrijf Mekorot, kan dan nog zijn dat het zich nu wel degelijk bezighoudt met anti-Israëlische politiek. Iets wat ons geen taak lijkt van een Nederlands waterleidingbedrijf.

Wij hopen van harte dat de aandeelhouders van Vitens – provincies en gemeenten – het bedrijf hiervoor terug kunnen fluiten.