De drie dames (van hoge leeftijd) zijn geboren en getogen in een klein dorpje in de Italiaanse Alpen.
Sterker nog, ze waren tot voor kort zelfs nog nooit op vakantie gegaan. Voor ons klinkt dat heel gek, maar in hun gemeenschap is het normaler dan we denken. Sterker nog, toen Iolanda Pellizzari, Armida Brisaghella en Erminia Losa aankondigden dat ze graag op vakantie wilden naar Croatië, zodat ze de zee voor het eerst met hun eigen ogen konden zien, werden ze beschouwd als 'rebellen.'
Er was alleen één probleem: de dames hadden geen geld voor een dergelijke trip. Daarom probeerden ze manieren te verzinnen om geld in te zamelen. Eerst dachten ze dat ze benodigde bedrag wellicht konden ophalen door een soort van kalender te maken, maar dat lukte niet.
Uiteindelijk werd er een crowdfundingactie voor ze opgezet waarmee wél genoeg geld werd opgehaald.
En zo vertrokken de dames aan de, voor hen, lange reis naar het Croatische eiland Ugljan. De totale reistijd: 12 uur. Aan het eind van die lange trip kwamen ze dan eindelijk aan in Croatië, waar ze meteen het zeewater inliepen.
Een begeleider die ook een documentaire maakt over de reis (hij ziet dit als een geweldige mogelijkheid om het verhaal van de drie dames te vertellen) zegt:
"Het waren net kleine kinderen, ze waren heel emotioneel. Ze zongen tijdens de rit naar Ugljan allemaal liedjes. In Croatië speelden ze in het water en de dappersten onder hen sprongen zelfs in het diepere zeewater. Dat was behoorlijk emotioneel."
[caption id="attachment_117306" align="aligncenter" width="614"] Iolanda genoot van de zee.[/caption]
Iolanda, de jongste van de drie dames (ze is 'slechts' 73 jaar oud), legt uit:
"Toen ik de zee zag was het eerste wat ik wilde doen met mijn voet in het water gaan staan. Ik kan niet zwemmen, maar ik voelde me ontzettend vrij toe ik dat deed."
Haar vriendin Armida is het daar helemaal mee eens:
"Ondanks de ongemakken van een hogere leeftijd, gezwollen benen en de hitte, zullen we het fantastische moment waarop hand in hand we de zee instapten nooit vergeten."
Zo hebben deze oma's dus toch nog, ver in hun pensioenjaren, de vakantie van hun leven gehad. En dat alles met dank aan gulle gevers die ze deze reis maar wat graag cadeau wilden geven.