De hond was eenzaam en depressief.
Zo depressief, zelfs, dat een lokale eend uiteindelijk maar besloot om de hond
te helpen.
De reden dat George depressief was is simpel... en hartverscheurend: twee jaar geleden verloor hij zijn beste maatje Blackie de labrador. Sindsdien heeft George het bijzonder lastig. "Hij eet niet," zegt zijn baasje, "en hij knaagt de hele tijd aan zichzelf waardoor hij nu huidproblemen heeft."
Kortom, George heeft het gewoon helemaal gehad.
Dat veranderde onlangs echter toen George opeens een grote witte eend door zijn tuin zag banjeren. Het was liefde op het eerste gezicht tussen de twee
dieren. Zoals zijn baasje zegt:
"Sinds de eend er is gaat het prima met George. Hij geeft niet de hele dag door dat hij in huis wil. Hij zeurt en piept niet. En hij staat niet met droeve ogen bij de auto als we weggaan."
Ongelooflijk genoeg is de eend wijkt de eend werkelijk geen moment van George's zijde. De twee slapen zelfs samen.