Viva Italia?
Kabinet Renzi beëdigd
Gisterochtend om 11:30 is de nieuwe Italiaanse regering Renzi officieel beëdigd. De 39-jarige Matteo Renzi is de jongste premier van Italië ooit. Hij behoort tot de centrum-linkse Partito Democratico, PD en was hiervoor burgemeester van Florence.
Slaagt hij erin om zijn land uit de crisis te loodsen? Dat is uiterst twijfelachtig. Zeker is wel, dat hij volgzamer is dan zijn voorganger als het gaat om 'Brussel'. Tekenend daarvoor was onder meer, dat hij nota bene voormalig eurocommissaris Emma Bonino eruit bonjourde en verving door de 40-jarige politicologe Federica Mogherini als nieuwe minister van Buitenlandse Zaken. Zij is afkomstig uit de ex-communistische vleugel van Renzi's Democratische Partij (PD) en afgestudeerd in de verhoudingen tussen religie en politiek in de islam. Een kritische houding hoef je van haar waarschijnlijk niet te verwachten. Datzelfde geldt waarschijnlijk voor zijn nieuwe minister van defensie, de ex communiste Roberta Pinotti. De defensie-ministers van de EU bestaan nu langzamerhand voor de helft uit vrouwen. De gedachte daarachter zal wel zijn dat het dan gemakkelijker is om een Europese strijdkracht te smeden.
Wat kunnen we verder nog van Renzi verwachten?
Om Brussel te paaien zal hij inzetten op retoriek over banen en economie. De belangrijke post Economische Zaken gaat daarom niet naar een politicus, maar naar een econoom, Pier Carlo Padoan. De Italiaanse president Napolitano had afgelopen woensdag in een urenlang gesprek er bij Renzi op aangedrongen dat de nieuwe Italiaanse regering vooral 'economische deskundigheid' moet uitstralen om op basis van 'gelijkwaardigheid' te kunnen praten met de Duitsers. .
Om nieuwe banen te creëren wil Renzi het voor bedrijven aantrekkelijker maken om mensen aan te trekken. Door eenvoudiger arbeidscontracten te maken. Met andere woorden: minder rechtszekerheid. Precies wat Brussel wil. Of daar wat van terechtkomt moet worden afgewacht. Ook onder alle vorige premiers waren er al plannen voor meer banen, maar de realiteit is dat het voor bedrijven onaantrekkelijk blijft mensen in vaste dienst te nemen. Of überhaupt een bedrijf te starten. Wel komt er financiële steun voor bedrijven en worden banken gefaciliteerd om meer krediet te verstrekken aan bedrijven (die de Italiaanse staat dan zegt te garanderen; in werkelijkheid zijn wij dat natuurlijk, de Noord-Europese belastingbetaler). Ook wil Renzi de belastingen verlagen. Ook dat zegt elke Italiaanse politicus tijdens verkiezingscampagnes, maar ook dat kwam er vervolgens nooit van.
Tot slot is hij ook al tijden bezig met een nieuwe kieswet, maar de stemming erover wordt telkens uitgesteld (en de voorstellen uitgehold). Hij wil daarin onder meer de bureaucratie terugdringen en de senaat afschaffen. Maar in Italië politici-banen schrappen? De kans is groter dat de Vesuvius morgen spontaan uitbarst.
Om kort te gaan: Italië heeft een staatsschuld van 130% van haar BBP, alleen Griekenland heeft een hogere schuldquote... Het begrotingstekort schommelt rond de Brusselse norm, maar het is uiterst onzeker of dat in 2014 wel zo blijft. De rentelasten op de torenhoge staatsschulden zouden weleens roet in het eten kunnen gooien. Dat viva Italia kunnen we dus beter nog even achterwege laten.
