Vijf miljoen Nederlandse neo-NSB’ers; derde vervolg: de “schrijftafel opruiers” van het AIV

 Dit wordt zelden expliciet beweerd, behalve op sommige blogs en in talkbacks. Waarschijnlijk worden de meeste valse aantijgingen dat Israel genocide pleegt gespuid in privegesprekken.

De oorsprong van de overtuiging van de vele Nederlandse neo-NSB’ers moet elders gezocht worden: daar waar in grote gedeelten van een maatschappij een vergaand anti-Israelisch klimaat geschapen wordt door het frequent uitzenden van vooral negatief nieuws over Israel en het publiceren van opruiende opinies. Dat gaat gepaard met het relatief weinig aandacht geven aan de enorme criminaliteit in grote delen van de moslimlanden, incluis de Palestijnse gebieden. 

Wat opruiend materiaal betreft: Enkele maanden geleden publiceerde de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) – een statutair orgaan gefinancierd door de Nederlandse regering – op verzoek van de Eerste Kamer het rapport “Tussen Woord en Daad, perspectieven op duurzame vrede in het Midden-Oosten.” Dit document en het omveld daarvan illustreren hoe een pseudowetenschappelijke bouwsteen van de demonisering van Israel er uit ziet. Dat wordt vooral duidelijk dankzij de vernietigende gedetailleerde analyse van het document door ex-parlementariër Wim Kortenoeven.

Hij stelt onder andere dat het AIV de religieuze dimensie van het conflict weglaat. Dit is de motivering van Hamas en  andere islamitische actoren voor het promoten van genocide op Joden. Deze essentiële weglating alleen maakt het document tot Palestijnse propaganda. Kortenoeven brengt veel bewijzen dat de AIV bovendien de geschiedenis vervalst onder andere over Israels intenties jegens de vrede alsmede de Libanonoorlog en de Cast Lead operation in Gaza van 2008-2009. Het gewelddadige verleden van de PLO wordt in het rapport ook weggelaten. Datzelfde geldt ook voor hoe Hamas de controle in Gaza verwierf alsmede de jarenlange binnen- en buitenlandse terreur van deze IslamoNazis. Dat is incluis het frequente beschieten van Israelische burgerdoelen. Ook juridische termen worden in het rapport vervalst. Kortenoeven demonstreet dat het AIV het over "de grenzen van 1967" heeft waar de wapenstilstandslijnen van 1949 worden bedoeld. 

Voor bijvoorbeeld een doctoraal student is dit rapport en wat erom heen speelt een ideaal onderwerp voor een scriptie. Dat betreft thema’s zoals de beschrijving van de belangrijkste punten uit het rapport en Kortenoevens analyse daarvan wat betreft de structurele tekortkomingen, weglatingen en feitenvervalsing. Een volgend hoofdstuk kan aan de buitenlandse reacties gewijd worden zoals die van de Israelische regering en de brief van het Simon Wiesenthal Center aan premier Rutte waarin ook de 5 miljoen neo-NSB’ers vermeld worden, zij het zonder die term te gebruiken. Een volgend hoofdstuk zou over de vele vragen kunnen gaan die door Tweede Kamerleden gesteld zijn, waarvan een groot gedeelte uiterst kritisch was. Het hoofdstuk daarna kan gaan over de uiterst oppervlakkige manier waarop minister Timmermans zich van die vragen afmaakt en de schande van het rapport probeert te bedekken door te zeggen dat hij het niet aan zal nemen. Een volgend hoofdstuk kan gaan over het Kamerdebat, en een ander over de samenstelling van het bestuur en de Midden-Oostencomissie van het AIV. 

Wat meer dan genoeg materiaal voor een nog te schrijven scriptie is, kan niet in een artikel naar voren worden gebracht. Daarom slechts enkele opmerkingen, aangezien Kortenoeven al het grote werk gedaan heeft, over het document zelf.

Het Wiesenthal Center vraagt premier Rutte om de AIV op te heffen. Uit mijn tientallen jarenlange ervaring als strategisch adviseur van enkele van ’s werelds grootste ondernemingen en daarna als voorzitter van een internationale denktank weet ik hoe moeilijk het is om adviesbureaus  te beoordelen. Een effectieve verkorte methode was om te analyseren wat het slechtste rapport is dat een bureau bereid is te publiceren. Dankzij Kortenoevens enorme inspanning weten wij hoe onprofessioneel en propagandistisch dit AIV rapport is. Wie een dergelijk document de deur uit stuurt heeft geen bestaansrecht. Behalve knoeiwerk is het ook haat bevorderend. Voor een regering die bezuinigen moet is de opheffing van det AIV een kleine maar makkelijk te rechtvaardigen post, die bovendien Nederland schande bespaart. Met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog werd de uitdrukking “schrijftafelmoordenaars” uitgevonden. Wie de honderden kritische opmerkingen van Kortenoeven bestudeert komt al gauw op het idee om de AIV “schrijftafelopruiers” te noemen.  

Wat de leden van de AIV-commisie betreft. Esther Voet van het CIDI vermeldde al dat oud-ambassadeur Nikolaos van Dam tot het Rights Forum behoort.¹ Dit is een organisatie van Nederlands belangrijkste Israelhaatprediker, Dries van Agt. In hoeverre Van Agt ook een antisemiet is zal een geschikt project zijn voor een andere student die zijn uitspraken en handelen kan analyseren met gebruikmaking van de Europese definitie van het antisemitisme.

De voorzitter van de AIV en ook als lid van de commissie verantwoordelijk voor het rapport, is voormalig minister van Justitie Frits Korthals Altes. In die functie heeft hij de laatste twee grote Duitse oorlogsmisdadigers, F.H. Aus der Funten en Franz Fischer, uit de Nederlandse gevangenis vrijgelaten. Zij waren na de oorlog ter dood veroordeeld maar koningin Juliana weigerde het doodsvonnis te ondertekenen.² Een aantal jaren geleden gaf Korthals Altes mij een verklaring voor deze vrijlating, die mij gezien zijn medeauteurschap van het AIV-rapport nu zeer dubieus lijkt. 

Een ander lid van het AIV-bestuur is Joris Voorhoeve, voormalig minister van Defensie tijdens het langdurige Nederlandse falen in Srebrenica. De vlucht van de Nederlandse eenheid aldaar maakte de door het Internationale Criminele Gerechtshof voor het voormalige Jugoslavie als genocide benoemde massamoord mogelijk.³ Hoe waardevol kunnen de adviezen zijn van iemand die een sleutelrol gespeeld heeft in een van Nederlands grootste wandaden in de laatste decennia? 

Voorzitter van de AIV-Commissie Midden-Oosten die het rapport opstelde is de Leidse hoogleraar A. van Staden. Universiteiten zijn zo langzamerhand gewend geraakt aan het nemen van maatregelen tegen hoogleraren die hun studies op niet bestaande feiten baseren. Het wordt tijd dat soortgelijke maatregelen tegen professoren genomen worden die essentiële feiten in hun onderzoek weglaten.

Er is nog een veel groter aspect. Wat vertelt de AIV-affaire en alles erom heen over Nederland anno 2013? Dat is geen onderwerp voor de scriptie kandidaat maar voor een veel diepgaander publiek debat.

¹ Esther Voet, “Wat als?”, Cidi-commentaar, 11oktober 2013.

² Hinke Piersma, De  drie van Breda, (Amsterdam: Balans, 2005).

³ ECHR Jorgic v. Germany Judgment §47,112