Het lerarentekort blijft een gigantisch probleem in Nederland. Er staan steeds minder gekwalificeerde onderwijzers en onderwijzeressen voor de klassen. Er zijn meerder factoren die het probleem alsmaar vergroten. Naast het dalende niveau van de PABO zelf is ook de teloorgang van de status van het onderwijzer zijn ook een alsmaar groter wordend probleem.
https://www.youtube.com/embed/KaK5wMECNFA
Op de site van lerarentekort is in een overzichtelijk schema duidelijk te zien met wat voor problemen we kampen. Scholen doen er alles aan om toch iemand - ook al is deze persoon onbevoegd of al decennia niet meer werkzaam als docent - voor de klas te zetten. Hierdoor kijken schooldirecties steeds langduriger de andere kant op als het gaat om ongekwalificeerd persoon voor de klas te zetten.
Het gaat de directie eerder om kwantiteit dan kwaliteit - waarmee ik niet wil zeggen dat alle ongekwalificeerde docenten 'slecht' of ongeschikt zijn. Liever wel les, dan geen les. Ook al staat er iemand voor de klas zonder pedagogische achtergrond.
Klassen opsplitsen en verdelen over andere klassen is ook een steeds populairder wordende oplossing. Dit zou je als onderwijzer maar overkomen, in plaats van een klas van 25 leerlingen zit je ineens met 35 leerlingen opgescheept. Individuele aanspreekbaarheid en dus de directe instructie ( wat toch een zeer waardevolle didactische theorie is ) wordt hierdoor zwaar ondermijnd. Leerlingen krijgen door dit soort maatregelen steeds minder 'onderwijs op maat' en individuele begeleiding is praktisch onmogelijk met zulke mega klassen.
De oplossing voor dit chronische tekort lijkt zich maar niet aan te bieden. Het lijkt alleen maar erger te worden. De - kleine - loonsverhogingen van afgelopen tijd brengen waarschijnlijk ook niet veel stimulans voor studenten om naar de PABO te gaan. De waardering van de onderwijzer is noodzakelijk op zowel economisch vlak als op het sociale vlak, de sociale status van een onderwijzer verdient veel meer respect.