In een mooi interview met de Volkskrant heeft Sybrand Buma van het
CDA aangegeven dat de regering hoogstwaarschijnlijk het referendum over de
sleepwet niet serieus gaat nemen en sowieso
niets met het resultaat gaat doen:
"En ik wil dat die sleepwet doorgaat.'' Volgens Buma denkt de rest van de coalitie er ook zo over. Hij noemt het referendum "een rest uit het verleden'' en ziet daarom ook niet goed hoe de uitslag moet worden overgenomen, "terwijl we eigenlijk al hebben afgesproken dat we van het raadgevend referendum af willen.''
Vanuit de samenleving is er al gelijk veel kritiek. Waarom neemt de regering de burger niet serieus? Heeft het nog wel zin om te stemmen dan? Waarom laat de regering hen dan wel stemmen als er toch niets mee gedaan wordt? Het is sowieso een politiek spelletje geworden, uit de handen van de burgers, want Buma wil de sleepwet er gewoon doorheen hebben en wil het niet laten dwarsbomen door een referendum. Al hebben veel instanties er kritiek op gegeven, zoals de Raad van State.
De initiatiefnemers van het referendum zijn in elk geval niet te spreken over
het regenteske gedrag van Buma:
"Het referendum is raadgevend: het is een advies van de kiezer naar de politiek. Dat advies mag het kabinet negeren." Voermans vraagt zich wel af of dat verstandig is. "Als er een ruime meerderheid tegen de wet stemt en het kabinet doet er niets mee, dan kan de kiezer dat onthouden tot de volgende verkiezingen."
In de politiek heeft
GroenLinks ook al Rutte op het matje geroepen. Die wil duidelijk weten wat er gaat gebeuren en dan weten de mensen
waar ze aan toe zijn:
Op sociale media schrijven veel burgers dat zij door dit soort uitspraken het vertrouwen in politici verliezen. ,,Wat heeft het nog voor zin om te stemmen als ze toch niet luisteren?"
Als de politiek zo graag de kloof met de burgers wil dichten, dan zijn ze goed bezig om die kans weg te gooien. De meerderheid wil het raadgevend referendum behouden en wil zelfs een bindend referendum en juist meer directe inspraak. Het is bijna te ongelooflijk voor woorden dat de politiek zichzelf op deze manier in de eigen voeten schiet.
