Veel gezeur om niks

Ai, wat hebben die 'onthullingen' van Wikileaks weer voor een opwinding gezorgd in de Haagse onderbuik. Eerst het gezeur over een hoge ambtenaar die de Amerikanen had ingefluisterd hoe ze Wouter Bos 'onder druk' konden zetten (dat schijnt niet netjes te zijn, hoewel beïnvloeding de kern van alle politiek is en Wouter niet door de knieën is gegaan), en nu weer dat de Amerikanen Nederlandse moslims trachtten te paaien met speciale aandacht en leuke reisjes. Dat wordt als een onbehoorlijke inmenging in Nederlandse zaken gezien en als een onthulling gepresenteerd.

Het is totale flauwekul. Er heeft nooit enige geheimzinnigheid bestaan over het feit dat de Amerikanen zich zorgen maakten over de gebrekkige integratie van Nederlandse moslims (zo'n 'i kwestie', weet u wel) en dat ambassadeur Roland Arnall - een benoeming van George W. Bush - daarvoor een speciale interesse en programma had. Hij heeft er op bijeenkomsten met Nederlandse journalisten over verteld (ik was er zelf bij), en niemand nam er aanstoot aan. Waarom ook? Het was een prima idee van de Amerikanen om Nederlandse moslims kennis te laten maken met de Amerikaanse samenleving (zij hebben daar ook de volledige vrijheid toe), en als ik één kritiekpunt mag opnoemen is het dat het jammer is dat de ambassade mij nooit voor zo'n reisje heeft uitgenodigd. Maar ik ben dan ook al - uit vrije wil en overtuiging -vriend van Amerika. Het zou verspilling van belastinggeld zijn om mij ook nog naar Amerika te laten invliegen.

Er wordt momenteel heel spastisch over Amerika gedaan. Klik bij de link van het stuk in Elsevier ook de gesproken column van de gewaardeerde collega Syp Wynia aan. Daarin tracht hij uit te leggen waarom de Amerikanen Geert Wilders niet als vriend van Amerika zien en suggereert hij dat ze dat eigenlijk fout zien. Wynia weet het hier beter dan de Amerikanen zelf. In het NOS-journaal van gisteravond was de PVV-leider in eigen persoon te zien, die meldde (ik parafraseer) dat hij telefoontjes van Obama onbeantwoord zou laten en naar Mark Rutte zou gaan om de premier in kennis te stellen van het feit dat het Witte Huis achter zijn rug om druk op een Nederlandse politicus tracht uit te oefenen. Geert zou streken als die van Maxime Verhagen en Jan Peter Balkenende, die als typische achterbakse christen-democraten Wouter Bos via de grote foute bondgenoot Amerika wilden breken, dus nooit uithalen. De boodschap is duidelijk: Obama, bel nooit meer met Nederland. Dat stoort onze politici bij het maken van een zuivere, gewetensvolle, eigenstandige afweging. Het moet niet veel gekker worden, daar in Den Haag.