Vals alarm!
De menselijke broeikashypothese is in strijd met waarnemingen.
Een gastbijdrage van Dick Thoenes.
Onlangs verscheen in Zweden het boek Falskt Alarm van Gösta Pettersson, dat in zijn geheel op internet is te vinden. Zie hier. Het boek kan worden gedownload als pdf. Pettersson is professor biochemie aan de universiteit van Lund.
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik goed Zweeds ken en heb het gehele boek in één adem uitgelezen. Het is zeer goed geschreven en goed leesbaar ook voor niet-specialisten. Het is opgezet om de controverse tussen alarmisten en sceptici grondig te analyseren.
De schrijver toont aan dat in het bekende alarmistische standpunt (verwoord door het VNklimaatpanel, IPCC) minstens drie fundamentele fouten zitten, waardoor de te verwachten toekomstige temperatuurstijging in de atmosfeer een factor 3 à 15 te hoog word ingeschat.
De eerste fout, die in de literatuur reeds uitgebreid beschreven is, betreft de gebruikte klimaatmodellen waarin natuurlijke fenomenen verwaarloosd worden. De belangrijkste zijn de variaties in zonne-activiteit en de variaties in oceaanstromingen. Deze hebben elk een effect op het klimaat dat groter is dan het zogenaamde broeikaseffect van menselijke uitstoot van CO2 en CH4.
De tweede fout betreft het postulaat van de positieve terugkoppeling van waterdamp, waardoor het broeikaseffect een factor drie zou worden versterkt. Dit postulaat is niet gebaseerd op wetenschap.
De derde en in feite nog fundamentelere fout betreft de CO2-huishouding in de atmosfeer. De alarmisten nemen aan dat de stijging van het CO2gehalte geheel is toe te schrijven aan menselijke activiteiten. Zelf heb ik er herhaaldelijk op gewezen dat de omvang van de natuurlijke CO2stromen, die vele malen groter zijn dan de menselijke uitstoot, een onnauwkeurigheid kunnen hebben die van dezelfde orde van grootte is als de gehele menselijke uitstoot, waardoor je geen betrouwbare stofbalansen kunt maken en dus geen conclusies kunt trekken over de invloed van de menselijke uitstoot. Pettersson toont aan (op basis van openbare gegevens) dat de menselijke uitstoot in de 20ste eeuw slechts een fractie was van de extra natuurlijke uitstoot, die plaats vindt door ontgassing van de oceanen. Deze is het gevolg van de temperatuurstijging van 0,7 graden in de atmosfeer in de 20ste eeuw, die weer overwegend van natuurlijke oorsprong is. En de zogenaamde missing sink, waar het IPCC geen raad mee weet, moet ook gevonden worden in de oceanen, maar dan in het koude gedeelte.
In het betoog wordt de nadruk gelegd op het feit dat ongeveer 98,5% van alle CO2 op aarde is opgeslagen in de oceanen (meest als bicarbonaat). Wanneer het gebruik van fossiele brandstoffen blijft toenemen, wat waarschijnlijk is, zal het CO2gehalte van de atmosfeer eerst toenemen, maar uiteindelijk dalen tot een evenwichtsniveau (rond de 300 ppm), doordat vrijwel alle extra CO2 in de oceanen zal zijn opgenomen.
Dit boek is de eerste publicatie die ik tegenkom waar de gehele klimaatproblematiek duidelijk wordt behandeld. Pettersson legt er de nadruk op dat zijn betoog is gebaseerd op wetenschappelijke gegevens die in de IPCCrapporten te vinden zijn. Belangrijk is ook het geologische gedeelte waarin de geschiedenis van de aarde wordt besproken en waaruit de samenhang blijkt tussen zuurstof en kooldioxidegehaltes van de atmosfeer, in verschillende geologische tijdperken. Pettersson merkt op dat een CO2gehalte dat optimaal zou zijn voor plantaardig en dierlijk leven ongeveer driemaal zo hoog zou zijn als het huidige.
Pettersson toont ook aan dat bij de berekening van de huidige gemiddelde wereldtemperatuur te weinig rekening is gehouden met het urban heat island effect. Ook daardoor kloppen de voorspellingen niet.
Verder wordt in het boek uitgebreid aandacht besteed aan het geknoei met de resultaten van temperatuurmetingen door GISS, CRU en de Universiteit van East Anglia. De gevonden opwarming had zijn oorsprong niet in de metingen maar in de computerbewerkingen. Zoals de schrijver droogjes opmerkt was dit een heel nieuw voorbeeld van door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde.
Alles bijeengenomen vind ik dit het beste klimaatboek dat ik tot nu toe gelezen heb.
Mijn conclusie bij het lezen van dit boek is dat de schrijver op overtuigende wijze heeft aangetoond dat het hele verhaal van de door de mens veroorzaakte wereldwijde opwarming volstrekte onzin is. Klimaatwisselingen zijn van alle tijden, ze zijn van natuurlijke oorsprong en CO2uitstoot heeft geen merkbare invloed op het klimaat. De voorspellingen van het IPCC zijn onwetenschappelijk en ongeschikt als grondslag voor overheidsbeleid.
De meesten zullen geen Zweeds kennen. Maar aangezien deze taal ongeveer het midden houdt tussen Engels, Nederlands en Duits, moet het toch voor velen wel enigszins ontcijferbaar zijn. Zeker de grafieken! Laten we hopen dat er snel een Engelse vertaling verschijnt, waardoor het boek voor de hele wereld toegankelijk wordt. Ik heb hier bij de schrijver op aangedrongen.
Aldus Dick Thoenes.
Voor mijn eerdere DDSbijdragen zie hier.
