Vakbonden behalen holle overwinning: recht op onbereikbaarheid in jeugdzorg cao

Werknemers in de gehandicaptenzorg hebben het zogeheten recht op onbereikbaarheid al in de cao, nu krijgen ze dat bij jeugdzorg ook. Leuk, maar het helpt geen ene moer.

Zowel in de gehandicapten- als bij jeugdzorg ervaren medewerkers een ontzettende werkdruk. Één van die redenen is dat dergelijke hulpverleners buiten hun werktijden nog steeds bezig zijn met hun werk. Nu vieren de vakbonden FNV en CNV dat ze het voor elkaar hebben weten te boksen dat het recht op onbereikbaarheid in twee cao's is vastgelegd. Whoopdie-fucking-do!

Het lijkt alsof die arme hulpverleners maar steeds door hun managers worden gebeld voor 'dat kleine beetje extra meer inzet'. Nee! Die hulpverleners werken met patiënten/cliënten en bouwen daar een band mee op. Ook werken ze vaak in teams en kan het verrekte lastig zijn om je collega met een lastige cliënt op te zadelen. Technisch gezien zit je dienst er na een overdracht op en 'klok je uit', maar de praktijk is nu eenmaal anders. Dat recht op onbereikbaarheid is een totale wassen neus, in ieder geval voor die sector.

Het lijkt mij niet onwaarschijnlijk dat vakbonden hiermee juist het signaal afgeven dat ze totaal geen idee hebben wat er op de werkvloer (en daarbuiten) afspeelt binnen die sector. De loonsverhoging die ze voor elkaar hebben gekregen is leuk (en had veel eerder gemogen) maar voor de rest zet dit geen zoden aan de dijk.