Vahrenholts 'koude zon' weet publiek klimaatdebat in Duitsland open te breken

Waar niemand tot op heden in Duitsland in is geslaagd, is Fritz Vahrenholt gelukt. Met zijn 'Die kalte Sonne: Warum die Klimakatastrophe nicht stattfindet', heeft hij het publieke klimaatdebat weten open te breken.

In een discussie onder de titel, 'Wieder prima Klima? Der Streit um die Energiewende', uitgezonden door het programma 'Phoenix' (ARD, ZDF), slaagde de gespreksleider, Christoph Minhoff, die zich uitstekend had voorbereid, er in om het TV-publiek duidelijk te maken wat de verschillen van inzicht zijn in het klimaatdebat. Zijn stijl van optreden ben ik elders nog niet eerder tegen gekomen in soortgelijke discussies: terzake kundig, uiterst beminnelijk, kritisch en fair!

De discussiepartner van Vahrenholt was prof. dr. Hubert Weiger, voorzitter van de Bond voor milieu- en natuurbescherming in Duitsland, zich als spreekbuis van het VN-klimaatpanel (IPCC) opstelde.

Vahrenholt verklaarde zich nog steeds groot voorstander van duurzame energie. Niet verwonderlijk want hij is verbonden aan een bedrijf dat in windmolens investeert. Hij verklaarde nog een paar jaar geleden aanhanger van de menselijke broeikashypothese te zijn geweest, maar nu niet meer. Hij vertelde dat in de rapporten van het VN-klimaatpanel een toename van de wind in Europa in het vooruitzicht was gesteld. Maar dat bleek niet uit te komen. Resultaat: minder wind dan verwacht en dus ook minder rendement van de windenergie dan verwacht.

Zijn opponent, Weiger, verweet hem 'Verunsicherung der Bevölkering' – het bekende twijfel zaaien, waarvan de klimaatsceptici altijd door AGW'ers worden beschuldigd. En dat mag natuurlijk niet, want het publiek dient onvoorwaardelijk in hun opvattingen te geloven.

Weiger herhaalde opnieuw de IPCC-mantra dat het voor meer dan 90% zeker is dat meer dan 50% van de opwarming van de aarde, die sinds het midden van de 20ste eeuw heeft plaatsgevonden, van menselijke oorsprong is. Dit wordt door de klimaatsceptici op verschillende gronden betwist. Er is geen objectieve wetenschappelijke methode om dat vast te stellen. Het is een zaak van 'expert judgement' (de natte vinger). Maar dat verzuimde het IPCC erbij te vertellen (hoewel de Nederlandse IPCC-delegatie daarop had aangedrongen). Daarnaast is deze uitspraak niet afkomstig van alle wetenschappers die aan het IPCC-rapport hebben meegewerkt, zoals men heeft gesuggereerd, maar een kleine kerngroep van enkele tientallen wetenschappers. Bovendien heeft de aarde in die periode niet alleen opwarming maar ook afkoeling/stabilisatie van de gemiddelde wereldtemperatuur gekend - met als klap op de vuurpijl een stabilisering gedurende da laatset 10-15 jaar, die door geen enkele klimaatmodel was voorspeld (beter: geprojecteerd).

Voorts verweet Weiger Vahrenholt dat deze het IPCC als een soort samenzwering had afgeschilderd in zijn boek (hetgeen Vahrenholt ontkende) en dat dit proces toch een toonbeeld was van zorgvuldigheid en transparantie (aan Climategate en andere IPCC-schandalen ging hij geheel voorbij). Hij noemde de opvattingen van Vahrenholt gevaarlijk en 'irreführend'. Vahrenholt zou gewoon in de 'peer-reviewed' literatuur dienen te publiceren.

Vahrenholt repliceerde dat hij niet anders had gedaan dan het IPCC. Hij had zich gebaseerd op de 'peer-reviewed' literatuur met 900 referenties. Hij wees er voorts op dat een derde van de 34 IPCC-redacteuren bindingen hadden met de milieubeweging (Greenpeace en WNF) en dat zulks toch geen waarborg kon zijn voor een objectieve weergave van de stand van de klimatologische wetenschap. Voorts erkende Vahrenholt dat CO2 ook naar zijn opvatting een klimaatgas was. Maar hij was van oordeel dat de recente opwarming van de aarde voor 50% door de zon was veroorzaakt en voor 50% door CO2. (In de uitzending was hij niet specifiek over de oorsprong daarvan: menselijk of natuurlijk).

Dit standpunt wordt – voor zover mij bekend – niet gedeeld door de meeste klimaatsceptici. Die zijn van mening dat de bijdrage van antropogene CO2 aanzienlijk lager is.

Vahrenholt wees verder op de manipulatie die er bij de reconstructie van de beruchte hockey stick, een temperatuurreconstructie van Mann et al over de laatste duizend jaar, had plaatsgevonden. Weiger wees er op dat andere reconstructies toch grosso modo hetzelfde beeld opleverden (hetgeen niet juist is).

Vahrenholt verklaarde voor de komende tientallen jaren afkoeling te verwachten op grond van de natuurlijke oscillaties van de zon. Hij kende ook grote betekenis toe aan interne variabiliteit: oscillaties zoals de PDO (Pacific Decadal Oscillation).

Vahrenholt herhaalde in de uitzending dat hij voorstander bleef van duurzame energie. Maar hij vond dat de legitimering daarvan diende te worden gewijzigd: niet met argumenten ontleend aan de vermeende opwarming van de aarde, maar aan de dreiging van de uitputting van fossiele brandstoffen en de wenselijkheid van de vermindering van de afhankelijkheid van politiek instabiele leveranciers.

Ook hier week zijn standpunt belangrijk af van de positie van de meeste klimaatsceptici.

Weiger wees ten slotte op de economische voordelen van de voorhoedepositie van de Duitse industrie wat betreft zonne-energie. Vahrenholt repliceerde dat dat verleden tijd was en dat China daar nu vooral van profiteerde.

Kijk en geniet verder hier.

Zoiets zou ook iets voor de Nederlandse TV zijn. Maar die lijkt zich maar niet te kunnen ontworstelen aan de politiek correcte ban van de klimaathysterie – alhoewel gelukkig minder dan vroeger.

Voor mijn eerdere DDS-bijdragen zie: