UKIP kan racisme in de partij niet wegwuiven

De aannemer Andre Lampitt verscheen eerder deze week in een campagnefilmpje van UKIP. Hij beklaagde zich in het spotje over Oost-Europeanen die in het Verenigd Koninkrijk de banen van hardwerkende Britten zouden inpikken.

Twee dagen later schorste UKIP Lampitt, nadat bekend was geworden wat voor vunzigheid hij via Twitter allemaal de wereld in had geslingerd. Lampitt schreef onder meer dat Afrikanen het verdienen om van AIDS te sterven en dat de islam een kwaadaardige religie is. Ook beweerde hij dat Ed Miliband, leider van de Labour-partij, "geen echte Brit" is. Miliband zelf is dan wel in Engeland geboren, maar zijn vader was een Pool die in België opgroeide.

Ironisch genoeg is Lampitt zelf in Rhodesië geboren.

UKIP zei "diep geschokt" te zijn door de opvattingen van Lampitt en deelt die uiteraard niet. Dat weerhoudt de linkse media er niet van dit schandaal eens lekker uit te melken. Het is immers een mooie gelegenheid om UKIP verder in een kwaad daglicht te stellen.

Toch is dat niet helemaal onterecht. Niet alleen Lampitt beklaagde zich in het filmpje over immigratie; het hele filmpje stond in het teken van immigranten die het Verenigd Koninkrijk als lid van de Europese Unie niet kan weren. En hoewel UKIP geen racistische partij is, is Lampitt bepaald niet de eerste UKIP'er die zich discriminerend uitlaat.

De voormalige partijleider Malcolm Pearson waarschuwde in 2009 dat "de moslims zich tien keer sneller voortplanten dan ons." Hij gebruikte daarvoor het Engelse woord breeding, alsof hij het over vee had. "Ik weet niet wanneer zij zo een groot aantal hebben bereikt dat wij hun eisen niet meer kunnen weerstaan," zei Pearson.

Julia Gasper, een voormalig UKIP-kandidaat, schreef vorig jaar dat homoseksuelen seks met dieren willen hebben. "Wat betreft het verband tussen homoseksualiteit en pedofilie; er is zoveel bewijs dat zelfs een volledig boek nauwelijks recht zou kunnen doen aan het onderwerp," schreef zij.

Jan Zolyniak, een ander UKIP-lid, schreef: "Het bewijs is overtuigend dat het percentage homoseksuelen dat kinderen misbruikt erg hoog is en niet kan worden genegeerd."

Een andere kandidaat, Winston McKenzie, twitterde: "Een zorgzaam, liefdevol gezin is heteroseksueel. Ik geloof niet dat een homopaar gezond is voor een kind." Ook hij werd uiteraard de deur gewezen, maar dat zoveel homofoben zich tot UKIP aantrokken voelen, is zorgelijk. De partij neemt over het homohuwelijk geen standpunt is, maar een meerderheid van de UKIP-stemmers steunt de openstelling van het huwelijk voor Britten van het gelijke geslacht.

De rechterhand van Farage probeerde laatst in Bulgarije de indruk weg te nemen dat UKIP een invasie van Bulgaarse arbeidskrachten vreest. Het Britse volk is niet bang voor de Bulgaren, zei Paul Nuttall. De Britten vrezen alle immigranten. Alsof dat beter is.

En dan zijn er de verkiezingsposters waar zoveel om te doen is. Collega Michael schreef er eerder deze week ook over. Een grote vinger wijst in de richting van de kijker. "26 miljoenen Europeanen zijn op zoek naar werk," wordt beweert. "And whose jobs are they after?" Racistisch is het wellicht niet. Xenofobisch echter wel. UKIP speelt in op de angst voor buitenlanders en wordt er in de peilingen vooralsnog voor beloond.

De achterban ziet de ophef die met elk schandaal gepaard gaat vooral als bewijs dat de politieke klasse UKIP probeert weg te zetten als een onzuivere beweging en dat is in ieder geval deels waar. Maar de partij heeft meer dan een achterban nodig om wat gedaan te kunnen krijgen. UKIP moet meer dan Nigel Farage zijn, wil het niet alleen in de komende Europese Parlementsverkiezingen goed scoren, maar ook in de landelijke verkiezingen van volgend jaar. Hoe meer de indruk ontstaat dat UKIP vooral bestaat uit "stiekeme racisten," zoals premier David Cameron ooit zei, des te minder keurige, rechtse eurosceptici zich aanmelden om op de lijst te staan. Dan wordt UKIP nooit de serieuze derde partij van het land en dat zou jammer zijn, want het Verenigd Koninkrijk kan best een libertarische, eurosceptische partij in het parlement gebruiken.