U gaat de 'Arabische lente' voelen aan de pomp

Allemaal hartstikke leuk die revoluties in Noord-Afrika en de opstanden op het Arabisch schiereiland, maar de olie wordt er wel een stuk duurder van. Wellicht doet u dure benzine af als een decadent ongerief, een kleine prijs voor Arabische vrijheid. Ja, dat is het. Or is it? Aan de basis van dure brandstoffen ligt dikwijls dure olie. En de olieprijs is weer een enorme invloed op zowel economische groei als inflatie.

Hoewel regeringen in het olierijke Nabije Oosten vasthouden aan het pluche en Khadaffi zelfs hordes demonstranten laat executeren, gaat er een revolutionaire wind door de regio. Libië heeft een aandeel van 4,4 procent in de OPEC-reserves. Geen Saoedi-Arabië, maar genoeg om bij onrust de olieprijs te beïnvloeden. Bovendien is er ook onrust in Bahrein, een extreem klein oliestaatje, maar wel een buurland van de Saoedische oliereus.

Die olieprijs laat zich voelen en niet alleen aan de pomp. Het gaat in de meeste Europese landen, waaronder Nederland, toch al niet zo lekker met de economie. Een hogere olieprijs maakt het die toch al matige groei nog moeilijker. Om nog maar te zwijgen van Zuid-Europese landen als Griekenland, waar economische groei enkel nog in het woordenboek staat onder het lemma 'negatieve groei'. Daarnaast gaat niet alleen de economische groei gebukt onder de hoge olieprijs, maar ook de inflatie, alleen in omgekeerde richting. De toch al hoge inflatie, stijgt verder als olie nog duurder wordt. Gezellig: een stagnerende economische groei en ondertussen hoge inflatie. Verdomd lastig te bestrijden, daarom wacht Trichet ook nog altijd met zijn renteverhoging.

En dat is alleen het Europese probleem. De hogere olieprijs kan in landen waar een groot deel van het inkomen opgaat aan voedsel, datzelfde voedsel nog duurder maken. En als je toch al zowat al je geld gebruikte om je maag te vullen, krijg je honger als het voedsel nog duurder wordt. En als iedereen honger heeft, ga je met zijn allen de straat op.