Tweede 300-film is de Griekse oudheid on steroids

Bloed, veldslagen, belachelijke seks en... nog meer bloed. 300: Rise of an Empire is alles wat we ervan verwachtten.

De eerste 300-film kwam alweer 6,5 jaar geleden uit. Het was een waar spektakel. Niet in de laatste plaats vanwege de grootste veldslagen uit vervlogen tijden, de plotlijn over moed en opoffering, en natuurlijk de beruchte en bizarre seksscène van Gerard Butler en Lena Headey die zich het best laat omschrijven met de term 'Tarantino meets Enigma'. Maar wat iedereen uiteraard het beste bijgebleven is, is de absurde vechtscène in een Spartaans trainingskamp, waarbij een groepje Perzen de dood vond in door de val in een onverklaarbaar diep gat. "THIS IS SPARTA!!" Zo voegde Leonidas daaraantoe, en zo is dat.

De tweede 300-film - "300: Rise of an Empire" - die vorige week uitkwam, laat ons net even anders naar diezelfde oudheid kijken. En alhoewel die ultragewelddadige doch uiterst humoristische 'this is Sparta!'-sfeer zeer zeker weer van de partij is, is het dit keer niet Sparta wat we volgen; de focus ligt ditmaal op het legioen van Athene. Namens de Griekse havenstad mag Themistokles het opnemen tegen de vloot van Xerxes zelf, aangevoerd door de listige en verleidelijke Artemisia. En ja, dat hebben we geweten. Ondanks dat de Atheense generaal en de Perzische vamp een vrede proberen te onderhandelen tijdens de alleropmerkelijkste en meest hilarische seksscène die Hollywood u ooit vertoond heeft, wordt het toch vooral heel veel knokken geblazen.

En dan bedoel ik dus echt heel veel. Emmers vol met bloed. Vanaf de eerste minuut tot het allerlaatste moment sneuvelen er soldaten bij bosjes. Iedere doodsteek wordt in slowmotion gefilmd, en iedere uithaal wordt via indrukwekkende 3D-CGI gedetailleerd in beeld gebracht. De kunst van de geweldsesthetiek is dan misschien ooit uitgevonden door Quentin Tarantino, maar de 300-reeks laat zien deze geperfectioneerd te hebben. We gaan van hoofden vertrapt door paarden, naar raven die ogen uit kassen plukken en zoveel afgehaakte ledematen dat zelfs de beruchte Kill Bill-scène in een Japanse yakuzibar ineens een scène uit Hello Kitty lijkt.

Grimmig, bloederig, geweldsverheerlijkend, en een potsierlijk doch zwak verhaal. Alle ingrediënten die 300 I tot een succes maakten, zijn ook weer van de partij bij 300 II. Verwacht niet veel wijzer te worden van de film, maar verwacht wel te genieten van ruim 100 minuten uiterst mooi gefilmd dood en verderf. Ohja, en natuurlijk is ook een in zwaardgevechten verwikkelde Lena Headey verwikkeld uiterst amusant om te zien. We kenden haar al als trigger happy krijger uit de Terminator-televisieserie, maar dat was met een geweer. In Game of Thrones laat ze al haar moorden uitvoeren door anderen. Maar in deze nieuwe 300 slaat ze zelf aan het hakken en zagen, heel verfrissend.

Met andere woorden: waar wacht u nog op? 300 zal niet de beste film van 2014 worden, maar toch zeker wel één van de vermakelijkste. Mis 'm dus niet als een beetje zwartgalligheid je niet tegenstaat.