Clarice Gargard, zo'n typische 'vrouw-van-kleur-met-migratie-achtergrond' die vooral overal racisme en seksisme in ziet, stapt op naar de VN in New York. Joop.nl interviewde haar en het is zwaar bedroevend en hilarisch tegelijk. Die naam zegt u vaag vast wel iets, Clarice Gargard, dat was namelijk die zeikstraal bij de
NRC die aangifte deed wegens haatberichten omdat ze een anti-Zwarte-Pieten-demonstratie bijwoonde. Dit was
rond dezelfde tijd dat
Seada Nourhussen (Trouw) zat te drammen over haar identiteit als zwarte vrouw en hoe die krant te blank was en haar te weinig in bescherming nam.
Ik vind het overigens geen zeikerds omdat ze zijn bedreigd, maar om het totale gebrek aan zelfreflectie en inschattingsvermogen waardoor in hun optiek alles maar seksisme en racisme is. Maar goed, Gargard goes to New York!
Ze gaat er heen als vrijwilliger en is 'VN-Vrouwenvertegenwoordiger voor 2019'. Nederland is het enige land die dit doet, dus veel competitie was er al niet. Toch 'een hele eer', vindt ze zelf, maar wat gaat ze daar nou precies doen?
Ze erkent zelf dat de VN een bureaucratische hel is waar niemand eigenlijk staat te springen om de onzininitiatieven van een onbekende Nederlandse feminist zonder daadwerkelijke invloed, maar toch mag ze daar 'informatie gaan verzamelen' en 'initiatieven opstarten'. Ze krijgt daarbij steun van wel zestig vrouwenorganisaties in Nederland en twee ministeries.
Ze weet echter nog niet goed wat ze wil want het probleem is nog véél groter dan we dachten! Lees maar mee:
"Als je dan nog verder kijkt, naar armoede, seksueel en relationeel geweld, dan blijkt dat vrouwen en vrouwelijke personen buitenproportioneel getroffen worden. Ik weet dat veel mensen jeuk krijgen van het woord intersectionaliteit, maar het is gewoon zo dat alleenstaande moeders de armoedecijfers aanvoeren, terwijl als je dat gaat uitsplitsen naar etniciteit, je ziet dat vrouwen met een migrantenachtergrond binnen die groep het slechtste af zijn. Zij hebben de minste kans om aan de armoede te ontsnappen. Er is nog zo veel te winnen als het gaat om emancipatie, vooral op de kruispunten. Vaak worden alleen ‘vrouwen’ genoemd, maar er bestaan ook vrouwen met een beperking, moslimvrouwen, vrouwen van kleur, transvrouwen, lesbische vrouwen."
Dat wordt natuurlijk weer een gevalletje 'aandacht vragen voor [specifieke doelgroep]' want ja, alleenstaande moeders met een uitkering, lesbische vrouwen en (besneden) moslimvrouwen hebben allemaal onze aandacht nodig!
"Ik wil me focussen op de zichtbaarheid en invloed van vrouwen, vanuit een intersectioneel perspectief. (...) Je kunt problemen namelijk niet oplossen als je de mensen waarover het gaat niet kunt zien. Daarom zal ik dit jaar, (...), een aantal projecten lanceren gericht op vrouwen in media. Zowel in beeld, als buiten beeld. Denk daarbij aan vrouwen die aan het woord komen op radio en tv, maar ook aan mediamakers en bijvoorbeeld bestuurders van omroepen en uitgeverijen."
Meer
minderheden op televisie! Precies wat ze nodig hebben!
