Maatschappelijk mislukt kroost

De ouder van nu is veel te druk met het geluk van zijn kind, aldus pedagoog Micha de Winter. Ouders voeden hun kinderen op tot hyperindividualistische gelukszoekers en dat zou negatieve gevolgen hebben voor het meedraaien in de samenleving. Het is niet waar!

Het lijkt er dan ook op dat De Winter zich bezig heeft gehouden met de Confetti-jeugd in spe. De NRC Next-lezertjes, de wandelende intellectuele en morele vacua die de UvA bevolken, aldaar pronkend met hun nieuwste achterlijk grote bril. Deze jongeren/jongvolwassenen/irritanto's zijn de uitwassen van een verpeste jeugd.

Het voornaamste probleem lijkt mij vooral te zijn dat opvoeding in veel gevallen ontbreekt. Tenzij u natuurlijk van mening bent dat papa en mama eigenlijk je beste vrienden zijn. Opvoeding kent immers geen verticale verhoudingen, toch?

Individueel genot is het hoogste goed. Daarom heeft de hedendaagse ouder er een dagtaak aan, om te zorgen dat het het kroost niet aan de nieuwste must-haves ontbreekt. De Winter is daarom bang, dat wanneer deze kiddo's de leeftijd hebben bereikt dat ze iets moeten bijdragen aan de maatschappij, ze niet zullen weten hoe ze dat zouden moeten doen. Ze hebben in hun opvoeding, die werd verzorgd door wereldvreemde en doorgaans bemiddelde neohippies, niet geleerd wat het betekent om onderdeel te zijn van een maatschappij.

Hoe zouden we dit nu moeten tegengaan? Volgens De Winter moeten ouders met elkaar gaan praten om er zo samen voor te zorgen dat hun kroost 'mee kan draaien in de maatschappij'. Dat is een wel erg functionalistische benadering van opvoeden. Opvoeding gaat óók over een voorbeeld stellen en een moreel kompas geven. Goed meedoen in de maatschappij is daar een bij-effect van. Opvoeden met het doel om kinderen maatschappelijk te laten functioneren, is leeg.