Ah ja, dát lost het radicalisme-probleem wel op ja.
Essayist Ghassan Dahhan en burgemeester van Den Haag Jozias van Aartsen zijn allebei knettergek. Zij zijn er namelijk van
overtuigd dat
teruggekeerde Syriëgangers niet gestraft, maar geholpen moeten worden.
Op welke manier, vraagt u? Nou, door ze gratis geld, een goede opleiding, en natuurlijk huisvesting te bezorgen.
Burgemeester Jozias van Aartsen van Den Haag - een stad met een 'afvaardiging' van meer dan dertig jihadisten in Syrië en Irak - weet wat hij moet doen, of beter: wat hij niet moet doen. De VVD-burgemeester ziet weinig heil in gevangenisstraffen voor terugkeerlingen. In plaats daarvan pleit hij ervoor hen op te nemen in een 'deradicaliseringstraject', dat bestaat uit hulp, bijvoorbeeld bij het vinden van een baan en een opleiding. Maar deze personen kun je daar niet toe dwingen. "Goed volgen is het hoogst haalbare", aldus de burgemeester.
In zijn essay voor
Trouw legt Dahhan uit dat hij het daar he-le-gaar mee eens is.
Wie Jozias van Aartsen een zwakkeling vindt omdat hij geen harde gevangenisstraffen voorstaat, moet bedenken dat zijn aanpak terroristen doorgaans meer angst aanjaagt dan die van Aboutaleb. In de toegeeflijkheid van de staat schuilt het grootste gevaar voor een guerrillabeweging, legde de Algerijnse psychiater en ex-guerrilla Frantz Fanon in de jaren zestig haarfijn uit in zijn boek 'De verworpenen der aarde'. De problemen beginnen zich voor de opstandelingen op te stapelen, zo stelde hij, wanneer de staat "hard optreden combineert met spectaculaire gestes van vriendschap, bedoeld om verdeeldheid te zaaien".
Gekker dan dit wordt het niet. Syriëgangers hebben in vrijwel alle gevallen of voor Al Nusra (van
Al Qaeda) gevochten, of voor
ISIS. Zij zijn dus terroristen en zelfs
oorlogsmisdadigers. Dat soort tuig
hoort in de bak, niet op een goede onderwijsinstelling. En nee, je overtuigt mij er ook niet van dat ze dan opeens gematigd en vriendelijk worden. Voor ze naar het Midden-Oosten afreisden hadden ze de mogelijkheden namelijk ook al die Van Aartsen noemt: ze konden al goedkoop leren, de verzorgingsstaat bestond toen ook al, en ja, ook toen was het al mogelijk voor ze om iets van hun leven te maken.
Zij zijn juist naar Syrië vertrokken omdat ze de samenleving die ze al die kansen bood verafschuwden. Zolang hun religieuze denkbeelden niet veranderd zijn is dat nog steeds het geval... ze vriendelijk bejegenen en bijna doodknuffelen heeft helemaal geen zin.
Het ergste van dit alles is dat mensen als Dahhan behoorlijk wat invloed hebben. Het zou me daarom niet verbazen als Syriëgangers uiteindelijk met toeters en bellen onthaald worden en een gratis huis, opleiding, auto én gebedsmatje krijgen als ze terugkeren. Maar dan wel verbaasd reageren als ze na een jaar of wat massaal aanslagen plegen omdat ze totaal geen respect voor ons hebben.
