Er is inmiddels al veel geschreven over de ronduit bedenkelijke rol die Mark Rutte speelde in de toeslagenaffaire, maar kennelijk is het voor Rutte allemaal geen aanleiding om op te stappen. Zeer ten onrechte, meent auteur Frits Bosch. En hij vindt ‒ verrassend genoeg ‒ het NRC Handelsblad aan zijn zijde. Het NRC Handelsblad pakte deze week
fors uit over de consequenties van de toeslagenaffaire. Auteurs in de krant komen met drie conclusies: 1. Mark Rutte is een pathologische informatie-onthouder 2. “Rutte vertegenwoordigt een verouderd systeem.” 3. Mark Rutte kan niet verder als politiek leider.
De hoogleraren politicologie Tom Louwerse (Universiteit Leiden), Tom van der Meer en Merijn Oudenampsen (beiden UvA) menen dat geen openheid geven een vast patroon vormt bij premier Rutte. De Rutte-doctrine zou verbieden interne ambtelijke stukken naar buiten te brengen. Dergelijk beleid is onzin, menen ze. Oudenampsen: “Er is een kantelpunt bereikt. De coronacrisis leert dat we juist meer verzorgingsstaat nodig hebben. Alleen aan Rutte was dat niet te merken.”
Journalist Addie Schulte trekt in de krant de conclusie: “Rutte kan niet verder als politiek leider.” Hij verwijt Rutte een “technocratische benadering",” en een gebrek aan compassie. Dit klopt en is reeds bekend; zie zijn ongevoeligheid voor bijvoorbeeld de Groninger aardbevingsschade.
Rutte maakt zichzelf in een zakelijke opstelling ‘klein.’ Tactiek kun je Rutte inderdaad niet ontzeggen. Rutte is een meester in het niet nemen of pathologisch ontwijken van zijn verantwoordelijkheid. Het is altijd de andere bewindspersoon die weg moet of uit eigener beweging weggaat. Rutte: spreekt traditioneel dan de woorden “hij heeft een geweldige bijdrage geleverd. Ik betreur dat hij vertrekt, maar ik respecteer zijn beslissing.” Dààààg!
Schulte meent, om recht te doen aan deze zaak, dat Rutte dient terug te treden als politiek leider. Rutte kan natuurlijk zeggen: de kiezers spreken en willen me blijkbaar niet weg.
Maar met Addie Schulte zeg ik: na tien jaar zou Rutte ruimte moeten geven aan een ander.