Time's up! Het komt niet meer goed met de integratie. Integendeel: de afscheiding wordt steeds groter

Veel is geïnvesteerd om allochtonen een betere arbeidsmarktparticipatie te laten hebben. Na vele decennia zijn de resultaten teleurstellend: zie CBS-rapportages. De realiteit is dat moslims niet goed integreren. Dat is niet verwonderlijk omdat de mindset waarin zij leven, hun cultuur, zeer afwijkend is van de onze. Dat betekent dat zij zich afscheiden in hun eigen leefwereld. Het zorgt voor segregatie. Dat is niet alleen de gedocumenteerde ervaring in Nederland, maar ook die in Duitsland, Frankrijk, Engeland, België, alle EU landen. We moeten er dus helaas van uitgaan dat het de realiteit is. Een deel van de deel Nederlanders wil deze realiteit onder ogen zien en een ander deel wil dat niet en zitten op de lijn van “het komt goed, het heeft tijd nodig”. Maar “time's up” na vijftig jaar. De bewijzen liggen er dat het niet goed komt met de integratie, integendeel, de afscheiding wordt steeds groter.

Kim Putters, directeur van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP), weigert deze realiteit te erkennen en kijkt zelfs verwijtend naar de Nederlandse maatschappij: het is “onze schuld”. Aan een directeur van een sociaal cultureel planbureau die koste wat kost politiek correct wil zijn en de realiteit niet onder ogen wil zien, heeft de Nederlandse samenleving niets. Intellectuele lafheid is voor een sociaal cultureel planbureau een ernstig vergrijp. Het SCP draagt dan bij aan de polarisatie. Het SCP is een belangrijk adviesorgaan van de Nederlandse regering. Als deze instelling intellectueel laf is en disfuctioneert zoals het nu doet, met een directeur die de realiteit niet wil inzien, dan is Nederland daar niet mee geholpen. Intellectuele lafheid maakt de zaken erger. We zouden graag zien dat SCP deskundiger, doortastender en oprechter is met een directeur die daarin voorop gaat.

Het SCP laat in haar “Burgerperspectieven” (2019) weten dat het niet goed gaat met het welbevinden van burgers door toenemende spanning en tegenstellingen. Het SCP rapport “De religieuze beleving van moslims in Nederland”, 2018, deelt moslims in vijf categorieën in. 1. Seculiere moslims die nauwelijks praktiseren (5%), 2. Culturele moslims voor wie religie belangrijk is, maar bidden niet en bezoeken moskee niet (10%), 3. Selectieve moslims die infrequent participeren in religieuze aangelegenheden (15%), 4. Vrome moslims, maar bezoeken moskee zelden (30%), 5. Devote moslims, strikt praktiserend (40%), (genoemde percentages mijn schattingen naar aanleiding van tekst en plaatjes in het rapport). Veruit het merendeel van de moslims valt in categorie 4 en 5, gelovig tot strenggelovig.

Geconstateerd wordt dat moslims religieuzer worden, dus tenderen naar groep 4 en 5. Het rapport wijt het religieuzer worden van moslims aan de Nederlandse samenleving. SCP: ”jonge moslims zoeken hun uitvlucht in meer religiositeit”. Dit zou betekenen dat het met het welbevinden van jonge moslims niet goed gaat, want ze vluchten in religie. Arabisten laten weten dat het religieuzer worden van moslims een wereldwijd verschijnsel is, dus anders dan het SCP denkt, niet voorbehouden is aan Nederland. Dit komt overeen met Ruud Koopmans, hoogleraar aan de Humboldt Universiteit te Berlijn, die daarover schrijft in zijn boek “Het vervallen huis van de islam”. Moslims worden wereldwijd geloviger. We willen graag weten of moslims mondiaal minder gelukkig zijn. Vluchten ze daarom in religie? We willen graag weten of moslims wensen dat niet alleen moslims, maar ook niet-moslims volgens de geboden van islam moeten leven. De SCP had er goed aan gedaan hun onderzoek wat ruimer te trekken.

SCP veronderstelt dat moslims democratisch zijn als ze stemmen en dat zij daarmee onze democratische rechtsstaat ondersteunen. Is dat niet wat voorbarig? Volgens de islam is het ondersteunen van de democratie toegestaan zolang het ten goede komt aan islam en moslims. Dat kan dus ook door te stemmen op een islamitische partij, die per definitie de theocratie in Turkije ondersteunt. “Maar deze partijen participeren in het Nederlandse democratisch systeem”. Een verkeerde conclusie dreigt dan, want haar electoraat is al meer dan tien jaar actief om de islamitische samenleving, de ummah, te ondersteunen. Hoe staan islamitische partijen eigenlijk tegenover de Nederlandse rechtsstaat en de democratie? Zullen rechtgeaarde moslims bij voldoende macht de sharia invoeren? Zijn het democratische partijen in de zin zoals wij dat kennen en wensen? Wensen zij een theocratie in ons land? Hoe staat het dan met onze veel geprezen Vrijheid? Hoe denkt men daarover? Wij tasten hierover in het duister. Het zou goed zijn als partijen ons hun intenties laten weten. Dan weten we waar we aan toe zijn. SCP: “Dat was onze taakopdracht niet”, nee, maar dat had het wel moeten zijn.

We zijn er doorgaans op gericht hoe ‘wij’ ten opzichte van ‘zij’, moslims, staan. Het is echter ook goed om het omgekeerde te weten. We moeten constateren dat het rapport “De religieuze beleving van moslims in Nederland” van SCP de Nederlandse bevolking in het ongewisse laat. Is het SCP benauwd voor afkeurende reacties in de pers en wetenschap? Tracht SCP politiek-correct langs de kliffen door te varen? Het SCP lijkt basiskennis van de islam als religie te ontberen. Men blijkt ook weinig idee te hebben over de ontwikkeling die deze ideologie doormaakt. Het rapport “De religieuze beleving van moslims in Nederland” is correct qua waarnemening, maar niet qua interpretatie. Als elementaire kennis ontbreekt dan had men arabisten, theologen, imams, moeten consulteren. Vermijd foutieve conclusies, onwetenschappelijkheid en misleiding.

Kim Putters, directeur van het Sociaal Cultureel Planbureau, meent dat “er inmiddels voldoende bewijs is dat diversiteit meerwaarde heeft.” Putters levert het bewijs niet, dat is er niet, wel het tegendeel. Selectie op kleur, geslacht en afkomst is contraproductief. Het levert ‘second best’ oplossingen. Putters komt nota bene zelf met statistieken waaruit blijkt dat in het bedrijfsleven managers van niet-westerse achtergrond achterblijven bij autochtone managers. Hij vermeldt dat we niet exact weten hoeveel managers met een andere culturele of etnische achtergrond er in de hoogste posities werkzaam zijn, omdat men etniciteit niet mag registreren. Angst om ‘rechts niet in de kaart te spelen’?

Putters meent dat een betere arbeidsparticipatie bijdraagt aan integratie en verbinding. Als iedereen gelijke kansen in het onderwijs heeft en toegang krijgt tot netwerken van bedrijven en instellingen, dan zou je dat inderdaad terug moeten zien in betere onderwijsresultaten, arbeidsmarktposities en maatschappelijke kansen. Putters: “Het scheppen van een diverse werkomgeving en noodzakelijk commitment aan de top en de lagen daaronder. We zullen ons bewuster moeten worden van heersende stereotypen en we moeten ons inzetten op het voorkomen ervan. Quota kunnen werken, maar het gaat niet alleen om ‘tellen’ van culturele diversiteit aan de top, want quota schieten hun doel voorbij als niet actief wordt ingezet op het benutten van verschillen.” Quota? Wenst SCP arbeidsmarktdiscriminatie?

Cultureel antropoloog en criminoloog dr. Hans Werdmölder heeft decennialang ‘Marokkaanse schooiertjes’ gevolgd in hun ontwikkeling. Ik ken hem al decennia en heb van nabij zijn participerend onderzoek mogen meemaken. Dagelijks is hij met hen opgetrokken als barkeeper, jongerenwerker en hulpverlener om hun vertrouwen te winnen. Hij is in hun huid gekropen heeft compassie getoond. Hij doet daar fascinerend en nauwgezet verslag van in diverse boeken. Pas op, dit is geen vrolijke literatuur. Alles is geprobeerd om ze te laten sporen, maar niets helpt. Van de veertig die hij decennia heeft gevolgd zijn er veertien redelijk terechtgekomen. De rest is gestorven, verslaafd, schizofreen of leeft van een uitkering. Let wel, dit zijn randgroepjongeren en zeker niet indicatief voor de algemene Marokkaanse populatie. Alle kosten die we aan deze groep spenderen zijn goeddeels weggegooid. Hij adviseert om deze jongeren hoe dan ook te laten werken als beste remedie voor een stabiel leven, getrouwd te raken en kinderen te krijgen. En als dat niet lukt wat dan resteert is repressie toepassen om ontsporende jongeren binnen boord te houden. Onder het hoofdstuk “Een wetenschappelijk taboe” in “Marokkaanse lieverdjes”, 2005, meldt hij dat het in Nederland een taboe was (en is) om de criminaliteit onder etnische groepen aan de orde te stellen.

De eerste onderzoekers op het terrein van etnische jeugdcriminaliteit, voornamelijk antropologen en sociologen, hadden het liever niet over crimineel gedrag. Criminologie is een wetenschap van verhulling. Op grond van de ideologie van politieke correctheid hebben wetenschappers gegevens over criminaliteit van allochtonen jarenlang onder de pet hebben gehouden, vertelt Werdmölder in 2005. Hij verwijt wetenschappers dat zij de realiteit niet (willen) kennen. Ontkennen, negeren, verhullen, niet willen weten, wegkijken. En dat doen ze nog steeds. Werdmölder is onvoldoende gehoord, genegeerd. Zijn boeken zijn in een diepe lade beland. Hij krijgt niet de eer die hem zonder meer toekomt. Dat is te betreuren voor Werdmölder, maar ook voor Nederland, omdat media en politici blijven dolen, geen nota nemen van belangrijk onderzoek, wegkijken van conclusies wat decennia in beslag heeft genomen, derhalve geen actie ondernemen, gods water over gods akker laten lopen, ten koste van ons allen.

Brits historicus dr. Niall Ferguson, verbonden aan de London School of Economics, echtgenoot van Ayaan Hirsi Ali, zegt dat de linkse censuur en repressie in Engeland enorme vormen aanneemt. Harvard econoom Afro-Afrikaan Roland Fryer wordt geschorst omdat hij in een essay meent dat de politie niet vaker geweld pleegt tegen mensen van kleur dan tegen witte mensen. Hoogleraren Nigel Biggar en Bruce Gilley worden geschorst omdat ze durven beweren dat niet ieder aspect van de Britse geschiedenis een misdaad tegen de menselijkheid was. Ferguson constateert dat de huidige bedreiging van vrijheid van denken en spreken afkomstig is van middelmatige figuren, die binnen de academie en de media oorlog voeren tegen andersdenkenden. In Nederland is het zeker zo erg. Intellectuele lafheid, is een kankergezwel in de gehele Westerse wereld. Ferguson klaagt Britse politiek correcte idiotie aan. Hij zou ook in Nederland eens een jaar moeten wonen en soortgelijke lieden in ons land moeten aanklagen. Intellectuele lafheid is een trend, een hype. Iedereen kan het, iedereen doet het. Zelfcensuur. Zoniet, bedreiging, ‘paf’, letterlijk of figuurlijk.