Thierry Baudet gaat de mist in, roept dat 'neoconservatieve agenda' geen vrede brengt. Maar Assad laten zitten wel?

Op Twitter deelt Thierry Baudet zijn denkbeelden over een mogelijk ingrijpen van Amerika tegen Bashar al-Assad, de Syrische dictator die zijn volk vergast. Volgens hem staat het niet vast dat Assad achter de meest rechte aanval zat. Nou, misschien dat het niet honderd procent bewezen is, maar het is wel degelijk zeer aannemelijk. Daarnaast staat het wél vast dat hij dit in het verleden al verschillende keren gedaan heeft. Daar gaat hij volkomen aan voorbij.

Ook twittert Baudet dat "de neoconservatieve regime change agenda (van Clinton, Bush, Obama en nu ook van Turmp)... geen vrede en stabiliteit [brengt]. Kijk naar Afghanistan en Irak."

Klinkt hartstikke leuk, alleen vergeet hij hierbij te vermelden dat we ook weten dat steun of tolerantie voor moordzuchtige regimes óók niet onze belangen dient. En wel om twee redenen:

- Dat soort tuig vormt uiteindelijk altijd een gevaar voor de wereldvrede

- De lokale bevolking neemt het ons kwalijk als we alles maar laten gebeuren, zeker als we tegelijkertijd de mond wel vol hebben van allerlei hoogstaande idealen

Baudet gaat daar volkomen aan voorbij. Dat is makkelijk scoren ('neoconservatieven!'), maar niet verstandig. Je zou verwachten van een goed belezen man als hij dat juist hij begrijpt dat er een middenweg is; een middenweg tussen het neoconservatisme and totale passiviteit.

In dit specifieke geval kan Trump prima aanvallen laten uitvoeren op Syrische doelwitten. Hij kan het regime van Assad verzwakken en echt pijn doen. Maar dit betekent niet dat hij dus ook meteen even troepen naar het land moet sturen om Assad helemaal eruit te schoppen en 'vrede en democratie' naar het land te brengen.

Trump begrijpt dat interessant genoeg wél. Tijdens zijn campagne heeft hij verschillende malen duidelijk gemaakt dat hij geen aanhanger is van de Bush-agenda.

Baudet doet er verstandig aan om zich iets meer in de buitenlandse politiek te verdiepen, en iets minder snel "neoconservatisme!" te roepen.