Momenteel zitten de moeders van de kinderen van twee IS-strijders in een Koerdisch kamp in Syrië. Daar zitten ze natuurlijk prima, want in de afgelopen jaren hebben ze er alles aan gedaan om maar zo dicht mogelijk in de buurt te zijn van het kalifaat. Je zou denken: mooi, opgeruimd staat netjes. Laat ze daar lekker blijven. Maar nee, een rechter vond het nodig om de Belgische staat opdracht te geven de moeders Tatiana Wielandt (26), Bouchra Abouallal (25) en hun kinderen naar België te halen. Dat is geen vrijblijvend verzoek van de rechter want België moet 'er alles aan doen'.
Vreemd natuurlijk. Want de moffenmeiden waren de Europeanen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog liever kwijt dan rijk, maar IS-meiden moeten 'naar huis'? Deze 'strong and independent women' kunnen eigenlijk prima in Syrië blijven. Zoals gezegd verkeren de twee dames nu nog in een kamp in Al-Hol. Deze locatie in Syrië is een plek waar maar weinig mensen wonen, maar waar IS veel te zeggen had in de hoogtijdagen van 2015 en 2016. Op die locatie staat al bijna drie decennia een (of wat daar van over is) vluchtelingenkamp van UNCHR. Toen de eerste Golfoorlog door George H. W. Bush een aanvang nam, stroomde het vol met vluchtelingen. Bijvoorbeeld duizenden Jordaanse Palestijnen, die verdreven werden. En nu is dit dus de locatie van de twee isismeiden.
De isismeiden lijken wel te willen meewerken aan hun thuiskomst, natuurlijk omdat één van de kinderen ziek is geworden en medische hulp nodig heeft. Dan ineens zijn die 'christenen' toch hele fijne mensen nietwaar? Ontkomen aan een gevangenisstraf zit er echter niet in want ze zijn veroordeeld voor lidmaatschap van een terroristische organisatie. De Vlaamse zender VRT schonk de dames wat zendtijd: "Al geven ze ons 20 jaar, we accepteren onze straf" zei de 25-jarige Abouallal. Alleen de kinderen naar België halen is niet mogelijk. Hoeveel de Belgen uiteindelijk gaan doen om de moeders naar België te halen ligt dus nog open. Want juridisch gezien heeft de Belgische staat geen rechtsmacht in Syrië. Dus wordt het vragen om een vrijwillige repatriëring.
Als de staat België het vonnis niet uitvoert moet de staat 5.000 euro per dag per kind betalen tot een maximum van één miljoen euro. Tenenkrommend.