Tegenstanders van verbod op ritueel slachten begrijpen eigen argumentatie niet

Liberale rabbijn doet 'huiliehuilie' in de Volkskrant.

Net wanneer je denkt dat alle opinies over het aanstaande verbod op ritueel slachten wel aan het (digitale) papier zijn toevertrouwd, verschijnt er toch weer een stuk op de website van de Volkskrant.

Ditmaal is het de beurt aan Tamarah Benima, 'rabbijn in Noord-Nederlland en lid van het liberaal-joodse College van Rabijnnen.' Zoals we inmiddels gewend zijn wordt het argument over de al dan niet diervriendelijkheid van het ritueel slachten wederom uit de kast gehaald, dat erop neerkomt dat de joodse wijze van slachten diervriendelijker zou zijn. Het zal allemaal wel.

Het wordt allemaal pas echt interessant wanneer Benima de religieuze argumentatie tevoorschijn tovert. Er zou een verschil bestaan tussen enerzijds het Griekse en Westerse denken over de relatie tussen leven en materie, en anderzijds het bijbelse denken daarover. Na wat Genesis hier en Leviticus daar, schrijft Benima:

Het zijn nogal grote woorden die Benima daar gebruikt, en dan met name die laatste over de verwording van democratie tot tirannie. Bovendien betreft het daaraan voorafgaande een foutieve voorstelling van zaken.

Benima doet het namelijk voorkomen alsof de gewetensvrijheid in het geding is, maar daarvan is in het geheel geen sprake. Met een verbod op ritueel slachten wordt immers niet bepaald wat een persoon al dan niet als richtinggevend en betekenisvol mag beschouwen. Het enige wat aan banden wordt gelegd is het onbegrensde gevolg geven aan bepaalde teksten.

Dat is echter de normaalste zaak van de wereld en dat is maar goed ook. Want stelt u zich eens voor dat de Nederlandse wetgever het prima zou vinden dat moslims met een beroep op de Koran joden en andere niet-moslims zouden afslachten. Want, hallo, wie is de meerderheid om voor moslims te bepalen welke teksten voor hen richtinggevend en betekenisvol mogen zijn?! Het lijkt mij dan ook dat niemand er enig bezwaar tegen heeft als 'de meerderheid' voor sommige richtinggevende en betekenisvolle teksten bepaalt dat daaraan geen gevolg mag worden gegeven.

Waar echter veelal wel een probleem van wordt gemaakt, is het principe op basis waarvan wordt bepaald dat eraan een tekst al dan niet gevolg mag worden geven - zo ook in het debat over het verbod op het ritueel slachten. Maar dat het aan deze - overigens minieme - inperking van de vrijheid van godsdienst ten grondslag liggende principe (dierenwelzijn) Benima c.s. niet bevalt, is echter iets geheel anders dan de verwording van de Nederlandse democratie tot een tirannie. Dat gaat echt een brug te ver.